Arquitrabe

A arquitrabe é a parte inferior do entaboamento na arquitectura clásica.^[1] A súa función estrutural é servir de lintel, para transmitir o peso da cuberta ás columnas.

É un elemento fundamental na arquitectura de cuberta plana, chamada arquitrabada. A arquitectura grega clásica e o seu precedente, a arquitectura exea, son un exemplo típico de estruturas arquitrabadas, aínda que, anteriormente, os edificios monumentais exipcios tamén se construíron con cubertas planas ou alinteladas.

1. ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para arquitrabe.