Back بونيفاس الأول ماركيز مونتفيرات Arabic بونيفاس الاول مركيز مونتفيرات ARZ Баніфацый I Манферацкі Byelorussian Бонифаций Монфератски Bulgarian Bonifaci I de Montferrat Catalan Bonifác z Montferratu Czech Bonifacius af Montferrat Danish Bonifatius I. (Montferrat) German Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός Greek Boniface I, Marquis of Montferrat English
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1150 (Gregoriano) Piemonte, Italia |
| Morte | 4 de setembro de 1207 (Gregoriano) (56/57 anos) Mosinópolis, Grecia (pt)  |
| Causa da morte | morto en combate |
.svg){kind=small} Marquis of Montferrat (en) | |
| 1192 (Gregoriano) – 1207 (Gregoriano) ← Conrado de Monferrato (pt) – Guilherme VI de Monferrato (pt) → | |
| Actividade | |
| Ocupación | monarca |
| Carreira militar | |
| Rango militar | cabaleiro |
| Outro | |
| Título | Margrave Marqués |
| Familia | Aleramici (pt) |
| Cónxuxe | Margarida de Hungría (1204 (Gregoriano)–) Elena di Bosco (1170 (Gregoriano)–) Jeanne of Antioch Eleonora di Savoia |
| Fillos | Guilherme VI de Monferrato (  ) Elena di BoscoAgnes de Monferrato ( ) Elena di BoscoDemetrio de Montferrato ( ) Margarida de Hungría |
| Pais | Guilherme V de Monferrato e Jutta von Babenberg |
| Irmáns | Azalaïs of Montferrat Conrado de Monferrato Rainério de Monferrato Guilherme de Montferrat, conde de Jaffa e Ascalon Beatrice del Monferrato |
 | |
| Descrito pola fonte | Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron |
 | |
Bonifacio de Montferrato (en italiano: Bonifacio I del Monferrato, en grego: Βονιφάτιος ο Μομφερατικός, Vonifátios Momferratikós), nado en 1150 e finado o 4 de setembro de 1207, foi marqués de Montferrato desde 1191 até a súa morte en 1207[1]. Era o terceiro fillo de Guillerme V de Montferrato e Xudit de Babenberg, nado despois do regreso do seu pai da Segunda Cruzada.[2] Os seus irmáns máis vellos foron Guillerme de Montferrato, conde de Xaffa e Ascalón e Conrado de Xerusalén, ao que sucedeu como Bonifacio I en 1191.[3][4][5]
Entre 1191 e 1193 combateu no bando dos emperadores Frederico I Barbarroxa e Henrique VI de Alemaña contra a liga Lombarda e en 1194 contra Sicilia[6]. En 1201 foi elixido en Soissons xefe da Cuarta Cruzada, que terminou coa captura e o saqueo de Constantinopla en 1204[7].
Despois da conquista, Bonifacio aproveitou a fama da súa familia na rexión para conseguir ser proposto como emperador do novo Imperio Latino, pero perdeu a elección ante Balduíno de Flandres, que se convertería no primeiro emperador latino[8][9]. Fundou o Reino de Tesalónica[10] e enfrontouse a continuas ameazas do Imperio búlgaro no norte, contra as que se aliou co emperador Henrique I de Constantinopla[11]. Morreu durante un enfrontamento cos búlgaros o 4 de setembro de 1207[1].
- ↑ 1,0 1,1 (Housley 2007, p. 72)
- ↑ (Albertus de Bezanis & Holder-Egger 1908, pp. 41–42)
- ↑ (Runciman 1978, p. 411)
- ↑ (Runciman 1978, pp. 4–5)
- ↑ (Albertus de Bezanis 1908, pp. 41–42)
- ↑ (Sturdza 1999, p. 537)
- ↑ (Queller & Madden 1999, p. 24)
- ↑ (Queller & Madden 1999, p. 200)
- ↑ (Queller & Madden 1999, p. 202)
- ↑ (Willetts 1977, p. 214)
- ↑ (Geoffrey de Villehardouin 2010, p. 1591)