Cardamomo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Clasificación científica | |||||||||||
| |||||||||||
Xéneros | |||||||||||
O termo cardamomo[1], emprégase para nomea-las especias procedente de tres xéneros da familia Zingiberaceae: Elettaria, Amomum e Aframomum. Esta planta empregouse por vez primeira cara ao ano 700, na India meridional. Importouse a Europa cara ao ano 1200. O cardamomo provén das selvas tropicais da India meridional, Sri Lanka, Malaisia e Sumatra pero na actualidade cultívase tamén no Nepal, na Tailandia e na América Central, sendo Guatemala, o meirande produtor mundial.
No continente asiático, o cardamomo recóllese sobre todo nas plantacións comerciais do sur da India e Sri Lanka, nos meses de outubro e decembro. Na Latinoamérica é coñecido polo xeral co nome de granado do paraíso.
Entre os seus compoñentes activos atopamos un 4% de aceite volátil incluídos o terpineol, o cineol, o limoneno, o sabineno e o pineno, amidón e ácidos graxos. Grazas a estes ingriedentes, o cardamomo é carminativo, estimulante, antiespasmódico, sialagogo -que provoca a secreción da saliva-, orexíxeno -que produce apetito- e aromático.
Esta herba pódese empregar para tratar a dispepsia ou indixestión flatulenta e aliviar os cólicos. Ademais, estimula o apetito e provoca unha maior produción de saliva. De igual forma, engádese ós purgantes como condimento carminativo, axuda a combater a halitose e pode contrarrestrar a diarrea.
Para consumilo debe prepararse unha infusión. Vérquese nunha cunca de auga fervendo sobre 1 cullerada de sementes acabadas de machacar e déixase repousar durante quince minutos. A dose é dunha cunca tres veces ao día, e para tratar a flatulencia ou a inapetencia, cómpre bebe-la media hora antes das comidas. Así mesmo, pode tomarse en forma de viño quente como reconstituínte e emprégase en po, tintura ou varias preparacións farmacolóxicas como aceites e extractos líquidos.
Adicionalmente, o cardamomo é moi empregado culinariamente, sobre todo na India, para engadir un sabor picante ás comidas a base de arroz. Pola súa parte, os árabes emprégano no café. Tamén se considera que ten efectos afrodisíacos.