Condado de Lemos | |
---|---|
Primeiro titular | Albar Núñez Osorio |
Concesión | Afonso XI de Castela |
Liñaxes |
|
Actual titular | Carlos Fitz-James Stuart y Martínez de Irujo |
Conde de Lemos é un título nobiliario galego, ligado á cidade galega de Monforte de Lemos. Nun principio, o condado de Lemos ía ligado ao de Trastámara e Sarria, e tiña carácter non hereditario. O Condado de Lemos como título autónomo, hereditario e perpetuo comezou con Pedro Álvarez Osorio.
Tradicionalmente estivo ligado á familia Castro, segundo Manuel Murguía, unha estirpe "case real" e segundo Hermida Balado, a única liñaxe galega que puido dar lugar a unha saga real.[1] Unha das teorías que sitúan a orixe da saga dos Castro, remite aos Castro de Castroxeriz como descendentes do rei de Galicia, García de Galicia,[2] morto prisioneiro no castelo de Luna en 1090; García de Galicia tivo por fillo a Fernán Ruiz de Castro que casou con María Álvarez e tiveron por fillo a Rodrigo Fernández de Castro, "O Calvo". O escudo da rama galega dos Castro eran seis besantes de azur en campo de prata, os cales ao longo da evolución do familia fóronse complementando con outros, como os lobos esfolados da familia Osorio.
"O título de Lemos tivo un lustre e unha consideración que ningunha outra Casa da grandeza excedeu e que só as maiores igualaron". (F. Fdz. De Bethencourt).
"eu non son dos que, o Rei, Señor, trata como Grandes, senón que son Grande e tan antigo como non hai en Castela" (I Conde De Lemos)
" A vosa maxestade é dono de mandar cubrir na súa real presenza a quen lle parecer, pero a grandeza dos Condes de Lemos fixérona Deus e o tempo" (XI Conde de Lemos a Filipe V)
Os persoeiros máis relevante da saga son Pedro Fernández de Castro y Andrade, VII Conde de Lemos, e Fernán Ruiz de Castro, alcumado "Toda a lealdade de España".
(...) Este hecho adquiere una mayor relevancia por la excepcional importancia nobiliaria y social de una linaje que Murguía califica de "Dinastía real" y a la que Hermida Balado considera como la única que pudo en su momento aspirar en Galicia a la formación de un reinado propio.(p.11)
El tronco de toda la Casa de Castro es don Fernando o don Fernán Ruiz de Castro, señor de Castrogeriz por su matrimonio con doña María Álvarez, señora de aquella villa burgalesa. Don Fernando, que vivió a fines del siglo XI, de ignorado pero de regio abolengo, fue tenido por hijo ilegítimo del rey de Navarra. Otros genealogistas, entre ellos Salazar y Castro, Y Pellicer, lo consideran hijo de Don García, infante de Castilla, rey de Galicia y Portugal, hermano menor del emperador Afonso VI.(p.202)