A Doutrina Truman foi unha medida política que establecía que os Estados Unidos podían dar apoio a "persoas libres que están resistindo os intentos de dominio por minorías armadas ou por presións exteriores", sendo estas directrices de fervente tendencia anticomunista dado o contexto no que se encontraban, ocasionalmente até un punto dun fanatismo persecutorio de calquera movemento do marco da esquerda política.
A súa denominación débese ao presidente Harry S. Truman, quen fixo a proclamación desta doutrina na súa comparecencia ante o Congreso o 12 de marzo de 1947, estando por entón en curso a crise da guerra civil grega (1946-1949). O Goberno británico notificáralle á Casa Branca que non podía continuar apoiando ao goberno grego contra as guerrillas comunistas nin podían axudar economicamente a Turquía. A doutrina promulgouse especificamente co ánimo de proporcionar soporte intervencionista a gobernos que resistían fronte ao comunismo. Truman insistiu en que se Grecia e Turquía non recibían a axuda que necesitaban, poderían caer inevitablemente no comunismo, sendo o resultado un efecto dominó de aceptación do comunismo na rexión.
Tras a súa promulgación concedéronse 400 millóns de dólares en axuda económica e militar para Turquía e Grecia.