Ernesto Lecuona

Ernesto Lecuona

Biografía
Nacemento	(es) Ernesto Sixto de la Asunción Lecuona Casado 6 de agosto de 1896 Guanabacoa, Cuba (pt)
Morte	29 de novembro de 1963 (67 anos) Santa Cruz de Tenerife, España
Causa da morte	asma
Lugar de sepultura	Gate of Heaven Cemetery (en)
Datos persoais
Residencia	Tampa (1960–)
País de nacionalidade	España
Educación	Carlos Alfredo Peyrellade Conservatory (en)
Actividade
Ocupación	pianista , compositor de bandas sonoras , compositor de cancións , compositor , actor
Período de actividade	1916 -
Membro de	Lecuona Cuban Boys
Xénero artístico	Ópera
Lingua	Lingua castelá
Instrumento	Piano
Familia
Irmáns	Ernestina Lecuona Casado e Eugenio Lecuona Casado
Parentes	Margarita Lecuona (sobriña) Rafael A. Lecuona (pt) (sobriño)
Premios (2014)  Pavilhão da Fama dos Compositores Latinos (pt) (1999)  International Latin Music Hall of Fame (en)

Ernesto Lecuona Casado, nado en Guanabacoa o 6 de agosto de 1895 e finado o 29 de novembro de 1963, en Santa Cruz de Tenerife, foi un intérprete e compositor de música cubano. É considerado o músico cubano máis destacado, e a súa obra pianística compárase coa de Manuel de Falla ou a de Ravel. Canda Gonzalo Roig e Rodrigo Prats, forma o trío máis importante de compositores do teatro lírico cubano e en especial da zarzuela. A achega máis importante de Lecuona ao xénero teatral é a romanza cubana.

Entre as súas obras destacan as zarzuelas Canto Siboney, que está integrada na súa obra La tierra de Venus; Damisela Encantadora, incluída na zarzuela Lola Cruz; Diablos y Fantasías, El Amor del Guarachero, El Batey (1929), El Cafetal, El Calesero, El Maizal, La Flor del Sitio, Tierra de Venus (1927), María la O (1930) ou Rosa la China (1932). Tamén destacar as cancións Canto Carabalí, La Comparsa e Malagueña (1933), pertencente á suite Andalucía; as súas obras para danza, Danza de los Ñáñigos e Danza Lucumí ; a ópera El Sombrero de Yarey (de paradeiro descoñecido), a Rapsodia Negra para piano e orquestra, así como a Suite Española.

Coas súas zarzuelas, deulle unha forma clasicamente definida á zarzuela cubana en canto a xénero e estilo se refire, e, polos seus logros dramáticos e musicais, fican próximas á ópera. En 1942, a súa composición "Siempre en mi corazón", foi candidata para o Oscar como canción; mais no seu lugar gañou "White Christmas".