Espazos protexidos |
por rexións continentais |
Parque Nacional das |
Illas Atlánticas |
África: 14.7 % terrestre, 2,4 %mariña |
América Central: 28,2 % terrestre, 2,1 % mariña |
América do Norte: 14,4 % terrestre, 6,9 % mariña |
América do Sur: 25,0 % terrestre, 3,9 % mariña |
Asia: 12,4 % terrestre, 4,5 % mariña |
Caribe: 14,6 % terrestre, 1,2 % mariña |
Europa: 13,6 % terrestre, 3,9 % mariña |
Oceanía: 14,2 % terrestre, 15,6 % mariña |
Océanos do sur: 18,6 % terrestre, 17,7 % mariña |
Oriente Medio: 15,2 % terrestre, 1 % mariña |
Fracción de área mariña ou terrestre. Fonte: UNEP-WCMC 2014 |
Un espazo natural protexido, área protexida ou espazo de conservación, é unha paraxe terrestre ou mariña definida xeograficamente e que se protexe coa finalidade de conservar a súa biodiversidade e os seus hábitats.[1] Préstaselles atención pola súa importancia no ecosistema ou o seu valor engadido de importancia cultural.
Nestes espazos, ben por interese gobernamental ben asociativo, aplícanse accións de preservación do ecosistema para manter os seus servizos ou melloralos, se é que teñen zonas degradadas por actividade humana. A finalidade da protección adoita ser a de paliar o impacto humano nos procesos do ecosistema, que provocan unha redución da biodiversidade,[2] e a de garantir que os ecosistemas se conserven para as futuras xeracións[1].
Hai diferentes tipos de espazos naturais protexidos segundo a categoría que as leis de cada país lle outorguen ou a regulación de convenios de organizacións internacionais, como a Rede Natura 2000 da Unión Europea ou as Reservas da biosfera da UNESCO. Moitos dos espazos mariños protexidos adoitan incluír áreas mariñas extensas e ser transfronteirizos, polo que a súa conservación é un compromiso internacional.
En 2016 só o 14,8% (161 millóns km2) da superficie terrestre e as augas continentais, o 12,7% (3,6 millóns de km2) da costa e o 5,1% (3,6 millóns de km2) das augas oceánicas estaba protexidas por algunha categoría de espazo natural.[3][4]