Esperanto

Esperanto Esperanto
Pronuncia:	[espe'ɾanto]
Creado por:	L. L. Zamenhof	1887
Total de falantes:	As estimativas varían moito
Categoria (propósito):	Lingua auxiliar
Categoria (fontes):	Linguas románicas e xermánicas (vocabulario); linguas eslavas (fonoloxía). Lingua aglutinante
Escrita:	alfabeto latino con algúns acentos diacríticos
Status oficial
Lingua oficial de:	Ningún país, mais é usada como lingua oficial por algunhas organizacións.
Regulado por:	Akademio de Esperanto
Códigos de lingua
ISO 639-1:	eo
ISO 639-2:	epo
ISO 639-3:	epo
SIL:	ESP
Mapa
Membros de asociacións estatais de esperantistas (2015).
Status

O esperanto é unha lingua auxiliar artificial elaborada para servir como lingua internacional para toda a poboación mundial sen substituír as linguas naturais. O esperanto é, actualmente, a lingua artificial máis falada.

O esperanto é un idioma auxiliar internacional, concibido como segunda lingua de comunicación (despois da lingua nai). A maior parte do seu vocabulario está formado por raíces de linguas modernas de orixe indoeuropea e tamén do latín e o grego clásicos. Pola súa estrutura simplificada e case sen excepcións ^[1] o esperanto resulta sinxelo de aprender. Polo demais, esta lingua funciona como calquera outra.

A creación dunha lingua artificial tiña como obxectivo que ningún falante fose subordinado ou privilexiado nos necesarios contactos lingüísticos entre individuos de distintas falas, xa que deste xeito ningún posuía a lingua de intercambio como lingua materna. O obxectivo foi crear unha lingua que fose fácil de aprender para calquera persoa.

1. ↑ Wells, John (1978): Lingvistikaj aspektoj de Esperanto. Rotterdam: Universala Esperanto-Asocio.