Ferrari 312B

Ferrari 312B
Ferrari 312B2
Ferrari 312B3

Ferrari
Información
País	Italia
Fabricante	Ferrari
Deseñador	Mauro Forghieri
Produción
Predecesor	Ferrari 312
Sucesor	312T
Longo	mm
Largo	mm
Alto	mm
Peso	595 Kg en 1966; 530 Kg de 1967 a 1969
Chasis	Estrutura de aceiro tubular con paneis de aluminio remachado de dobre parede
Suspensión	Suspensión de dobre pinza, dentro do casco resorte / amortecedor
Motor	Ferrari 001, 12 en liña, atmosferico central
Potencia	2929 cm³
Transmisión	Ferrari Type 621, 6 velocidades e marcha atrás, manual
Tracción	Posterior
Freos
Prestacións
Pneumáticos	Goodyear, Firestone
Debut	Gran Premio de Suráfrica de 1970 (312B), Gran Premio de Mónaco de 1971 (312B2), Gran Premio de España de 1973 (312B3)
Pilotos	Mario Andretti Niki Lauda Clay Regazzoni Jacky Ickx
Carreiras	70 (todos modelos) 19 (312B) 24 (312B2/B2-72) 27 (312B3)
Gañadas	10 5 2 3
Poles	22 6 6 10
Voltas rápidas	21 11 4 6
Camp. Cons.	0
Camp. Pilt.	0
* "Scuderia Ferrari Formula 1" [Páxina Web oficial da Scuderia Ferrari] (en inglés). Consultado o 5 de maio de 2019.

O Ferrari 312B foi unha serie de modelos de coches de carreiras de Fórmula Un, deseñados e construídos pola Scuderia Ferrari. Foi o sucesor do Ferrari 312 e foi utilizado desde 1970 ata principios de 1975. Fixéronse varias versións: o 312B, 312B2 e 312B3.

A década de 1970 viu o regreso do éxito para a Scuderia, a marcha de Chris Amon, e o regreso de Jacky Ickx para unirse a Clay Regazzoni. Un motor 12 en liña, coloquialmente coñecido como "boxer" (aínda que non é un motor boxer real), foi desenvolvido para o seu uso no novo Ferrari 312B, o que supuso un baixo centro de gravidade.

Durante a primeira tempada, a de 1970, Ickx loitou co Lotus de Jochen Rindt e gañou tres Grandes Premios, mentres que o emotivo Gran Premio de Italia de 1970 foi gañado por Clay Regazzoni, tras a morte de Rindt na semana anterior á carreira. Nas carreiras restantes, Ickx non puido superar os puntos de Rindt para o título de pilotos, e Lotus gañou o Campionato de Construtores por diante de Ferrari.

A tempada de Fórmula Un de 1971 comezou cun triunfo da nova fichaxe, Mario Andretti, seguida por outra vitoria de Ickx. Ferrari en última instancia, ocupou o segundo lugar no Campionato de Construtores, e Jackie Stewart con Tyrrell dominaron a tempada.

Na tempada de Fórmula Un de 1972, Ferrari non podía manterse ao día cos avances da competición, caendo ao cuarto posto ao final do ano. Ickx gañou o Gran Premio de Alemaña de 1972 na súa pista favorita, Nürburgring, pero esta ía ser a súa última vitoria nun Gran Premio. A tempada de coches deportivos de carreiras foi un éxito para Ferrari, co Ferrari 312PB baseado no coche de F1.

Na tempada de Fórmula Un de 1973, o Ferrari 312B2 xa non era competitivo, e só logrou o 4º lugar con Icks, no Gran Premio de apertura da tempada. Ademais os coches deportivos, foron batidos polos franceses Matra, o programa de F1 da escuadra italiana foi abandonado, e ata saltaronse algunhas carreiras de F1, en particular Nürburgring. Isto non era aceptable para Ickx, xa que o circuíto de Nürburgring, onde celebrabase o Gran Premio de Alemaña ese ano, era a súa pista favorita. Como resultado diso, deixou o equipo a metade de tempada co fin de disputar o Gran Premio de Alemaña de 1973 cun McLaren, onde acadou o terceiro posto detrás dos Tyrrells de Stewart e François Cevert.

Ferrari fichou aos pilotos de BRM Niki Lauda e Clay Regazzoni para reconstruír o equipo da tempada de Fórmula Un de 1974. Presentando un novo modelo, o 312B3, baseado nun prototipo chamado "quitaneves"^[1] .

O coche foi substituído polo 312T, que foi presentado para a tempada de Fórmula Un de 1975.

1. ↑ Acerbi, Leonardo (2008). Il nuovo Tutto Ferrari. Nada. ISBN 9788879114363.