Historia da arte occidental

A historia da arte occidental redúcese en gran parte á historia da arte europea dende a Idade Media e á arte clásica greco-romana; así como ao comezo da arte xunto coa historia nas civilizacións que se consideran os seus precedentes (Exipto e Próximo Oriente). As manifestacións artísticas de épocas anteriores no continente europeo e a conca do Mediterráneo son moi diversas, pois aínda que algunhas están moi afastadas no tempo e presentan unha gran distancia cultural (arte prehistórica); outras non (megalitismo, arte protohistórico).

A causa desa limitación ten que ver, como é lóxico, con que o estudo da historia da arte nace como disciplina no Renacemento italiano; e con que Europa (sobre todo Francia e Inglaterra, e moi especialmente os países de lingua alemá) continuou acollendo os núcleos principais dos historiadores e estudosos da arte até mediados do século XX, momento no que, tras a segunda guerra mundial, tamén os Estados Unidos pasan a ser un centro de produción artística e de crítica e historia da arte de primeira orde. Menos atención recibiron as producións artísticas doutras civilizacións, e mesmo as de zonas periféricas da mesma civilización occidental (como a América colonial), independentemente da consideración que poida facerse da súa importancia comparada coa das zonas centrais da civilización occidental. Tal orientación adoita ser acusada de eurocentrismo por parte dos partidarios dunha perspectiva global.[1]

  1. Estudosos coma Giulio Carlo Argan, consideran a arte contemporánea como un desbordamento da crise da arte en canto a ciencia europea.
    Os estudos sobre historia da arte, doutra banda, adoitan centrarse na pintura, a arquitectura e maila escultura, deixando de lado outras pólas como a literatura ou a música, as cales son estudadas en traballos máis especializados.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in