Igrexa de Inglaterra

Igrexa de Inglaterra Church of England
Catedral de Canterbury
Historia
Fundación	1534
Motivo	O Rei Henrique VIII separou a Igrexa da Santa Sé logo dunha disputa pola negativa da anulación do seu casamento con Catarina de Aragón
Separada de	Igrexa católica latina
Escisións	Igrexa en Gales
Parte de	Comuñón Anglicana
Goberno
Tipo de goberno	Episcopal
Gobernadora Suprema	Isabel II
Primado	Justin Welby
Estrutura	Dividida en 44 dioceses
Agrupacións	Comuñón de Porvoo
Clasificación
Grupo	Anglicanismo
Orientación	Cristianismo occidental
Demografía e cultura
Fieis	27 000 000
Países	Inglaterra, Illa de Man, Illas da Canle, Xibraltar, Europa continental
Linguas litúrxicas	Inglés
Outros datos
Sede central	Londres
Páxina web	churchofengland.org

A Igrexa de Inglaterra é unha igrexa cristiá anglicana, que ten a condición de relixión de estado de Inglaterra e é igrexa nai da Comuñón Anglicana. A cabeza espiritual da Igrexa é o arcebispo de Canterbury que o é tamén da Comuñón Anglicana. O monarca británico ten o título constitucional de Gobernador Supremo da Igrexa de Inglaterra. O Sínodo Xeral é o corpo que goberna a Igrexa de Inglaterra, as súas medidas teñen que ser aprobadas polo Parlamento do Reino Unido antes de recibir o plácet real e converterse en parte da lei inglesa. Ademais de Inglaterra ten xurisdición sobre a Illa de Man, Illas da Canle, algunhas parroquias de Flintshire (Gales) e Xibraltar que como diocese cobre toda Europa e conta con 200 lugares de culto. A Igrexa de Inglaterra considérase dentro da tradición reformada, xa que acepta moitos dos principios que levou á separación dos protestantes e en non recoñecer a autoridade do Papa, e tamén dentro da tradición católica (mais non católica romana) xa que se considera continuadora da tradición apostólica. Establece a Biblia como única fonte de fe, admite a súa libre interpretación e afirma o carácter subxectivo dos sacramentos.

A reforma relixiosa produciuse en Inglaterra polo interese da monarquía de subordinar os intereses eclesiásticos aos políticos sen a interferencia do papado. A ruptura produciuse en 1534 ao negarse o Papa a anular o matrimonio de Henrique VIII. María I de Inglaterra retornou á obediencia a Roma en 1555 e desencadeou unha violenta persecución contra os non católicos, a situación deu a volta no reinado de Isabel I de Inglaterra a partir de 1558.