Interlingua (lingua artificial)

Existe outra lingua ás veces coñecida como interlingua, é o latino sine flexione.
Interlingua
Creado por: International Auxiliary Language Association1951
Emprego e uso: Linguaxe auxiliar internacional
Total de falantes: descoñecido
Categoria (propósito): Lingua artificial
 Linguaxe auxiliar internacional
  Interlingua
Categoria (fontes): linguas románicas, xermánicas, e eslavas.
Status oficial
Lingua oficial de: ningún país
Códigos de lingua
ISO 639-1: ia
ISO 639-2: ina
ISO 639-3: ina
SIL: INA
Mapa
Status

Interlingua é unha lingua artificial auxiliar desenvolvida entre 1937 e 1951 pola International Auxiliary Language Association (IALA)[1]. Encóntrase entre as linguas auxiliares artificiais máis utilizadas e é a lingua artificial naturalista máis empregada. Nas linguas artificiais naturalistas o vocabulario, a gramática e a fonética derivan do das linguas naturais, en vez de seren concibidos de forma autónoma[2]. No caso de interlingua as linguas fonte ou "de control" son o portugués, o castelán, o francés, o italiano e o inglés, sendo tamén o latín un referente importante, así como outras linguas romances, o ruso ou o alemán de xeito máis ocasional[3]. Interlingua trata de ser, en esencia, o "factor común" entre as linguas europeas.

A gramática e o vocabulario da interlingua foron completados no 1951. Alexander Gode foi un dos primeiros iniciadores deste esforzo; publicou unha gramática detallada, un dicionario interlingua-inglés e un libro introdutorio, titulado en Interlingua: Interlingua a prime Vista.

Interlingua ten seguidores nos EEUU, nos Países Baixos, en Rusia e particularmente en Suecia. Existen algunhas páxinas web en interlingua e un boletín mensual.

Agora interlingua tende a substituír o seu vocabulario tomado do latín clásico na versión orixinal de Gode polo vocabulario románico. Por exemplo, emer (comprar) vese substituído por comprar.

  1. "Le historia antenatal de interlingua". Historia de interlingua. Arquivado dende o orixinal o 11/12/2019. Consultado o 01/04/2022. 
  2. Müller, Peter O.; Ohnheiser, Ingeborg; Olsen, Susan; Rainer, Franz (2015). Word-Formation: An International Handbook of the Languages of Europe 3. De Gruyter Mouton. pp. 2210–2225. 
  3. "Linguas fonte o de controlo". Union Mundial pro Interlingua. Consultado o 01/04/2022. 

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy