Lingua montenegrina

Montenegrino црногорски / crnogorski
Pronuncia:	[tsr̩nǒɡorskiː]
Falado en:	Montenegro
Rexións:	Balcáns
Total de falantes:	232 600 (2011)[1]
Posición:	Fóra das 100 primeiras
Familia:	Indoeuropea  Eslava   Eslava meridional    Montenegrino
Escrita:	Latino e cirílico
Status oficial
Lingua oficial de:	Montenegro
Regulado por:	Xunta para a Estandarización da Lingua Montenegrina
Códigos de lingua
ISO 639-1:	--
ISO 639-2:	cnr
ISO 639-3:	cnr
Mapa
Status

Este artigo amosa letras cirílicas. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

O montenegrino^[2] (Црногорски језик/Crnogorski jezik) é unha lingua eslava meridional falada polo pobo montenegrino e pola diáspora. Está baseada no dialecto Shtokavian e é a lingua oficial do país.

Dende o ano 2004 a comunidade académica e literaria montenegrina estivo a propor a idea de instituír a idea da lingua montenegrina á opinión pública, un movemento que ten a súa orixe en 2003 trala caída do comunismo. Despois da independencia de Montenegro a lingua pasou a ser a oficial do país coa Constitución do 22 de outubro de 2007 e foi estandarizada o 10 de xullo de 2009. Ethnologue identifica a lingua como un nome alternativo do serbio.^[3]

1. ↑ Incluíndo 229 251 en Montenegro (36,97%), 2 519 en Serbia e 876 en Croacia.
2. ↑ "montenegrino". TERGAL. Consultado o 29/05/2019. 
3. ↑ Artigo sobre o Serbio en Ethnologue