Turco Türkçe | ||
---|---|---|
Pronuncia: | ˈtyɾct͡ʃɛ | |
Falado en: | Turquía, Norte de Chipre, Chipre, Bulgaria, Macedonia do Norte, Grecia,[1] Acerbaixán,[2] Kosovo,[3] Romanía | |
Total de falantes: | 80 millóns (2006)[4] 5,9 millóns como segunda lingua (2019)[4] | |
Posición: | 22 | |
Familia: | Linguas turcas Linguas oghuz Oghuz occidental Turco | |
Escrita: | Latino (alfabeto turco) | |
Status oficial | ||
Lingua oficial de: | Turquía República Turca do Norte de Chipre[5] Chipre [6] | |
Regulado por: | Türk Dil Kurumu (Sociedade da lingua turca) | |
Códigos de lingua | ||
ISO 639-1: | tr
| |
ISO 639-2: | tur | |
ISO 639-3: | tur
| |
Mapa | ||
Status | ||
O turco[8][9] ( Türkçe (axuda · info)) é a máis estendida das linguas turcas, con entre 80 e 90 millóns de falantes. É a lingua nacional de Turquía e a República Turca do Norte de Chipre. Existen comunidades de falantes en Iraq, Siria, Alemaña, Austria, Bulgaria, Macedonia do Norte, Grecia e o no Cáucaso, así como noutras partes de Europa e Asia central. Pertence á familia das linguas altaicas. As linguas máis próximas ao turco son o azarí e o turcomán.
As orixes da lingua atópanse na rexión de Altai, na estepa euroasiática, onde se coñecen os primeiros escritos que teñen uns 1.300 anos de antigüidade. No oeste, a influencia do turco otomán, a lingua administrativa e literaria do Imperio Otomán que mantiña unha morfoloxía e sintaxe principalmente turca mentres o vocabulario era primordialmente árabe e persa[10], estendeuse segundo ía medrando o Imperio. En 1928, como parte das reformas Atatürk na recente República de Turquía, a escrita otomá foi substituída polo alfabeto latino, así como se reformulou o vocabulario eliminando gran parte do léxico árabe e persa.
As características distintivas do turco son a harmonía vocálica e a aglutinación. A orde básica das palabras é suxeito obxecto verbo. O turco non ten clases de nomes ou xénero gramatical. Ten un uso moi forte das fórmulas de tratamento e de cortesía. Usa o pronome de segunda persoa que distingue diferentes graos de cortesía, espazo social, idade ou familiaridade.