Manic Street Preachers

Manic Street Preachers
Orixe	Blackwood, País de Gales
Período	1986 - presente
Xénero(s)	rock alternativo, britpop
Selo(s) discográfico(s)	Columbia, Epic, Heavenly, Damaged Goods
Membros	James Dean Bradfield Nicky Wire Sean Moore
Antigos membros	Richey James Edwards Miles Woodward
Na rede
manicstreetpreachers.com

Manic Street Preachers, tamén coñecida como Manics, é unha banda galesa de rock fundada en Blackwood en 1986 en Blackwood. O grupo está formado por Nicky Wire (baixo e letras) e os curmáns James Dean Bradfield (voz e guitarra) e Sean Moore (batería e percusión). Forman unha parte fundamental do movemento cultural galés Cool Cymru da década dos 90.

Tras o lanzamento do seu sinxelo de estrea "Suicide Alley" en 1988, Manic Street Preachers converteuse nun cuarteto coa incorporación de Richey Edwards como guitarrista rítmico e co-letrista. Os primeiros álbums da banda tiñan unha sonoridade punk, evolucionando posteriormente cara un son rock alternativo máis amplo, mantendo unha visión política de esquerdas.^[1] A súa primeira combinación de imaxes glam andróxinas e letras sobre "cultura, alienación, aburrimento e desesperación" fíxolles gañar un público leal.

O primeiro traballo de Manic Street Preachers en entrar nas listas foi o sinxelo "Motown Junk" en 1991, seguido polo seu álbum de estrea, Generation Terrorists, en febreiro de 1992. Os seguintes dous álbums foron Gold Against the Soul en 1993 e The Holy Bible en 1994,^[2] sendo este último o derradeiro con Edwards, que desapareceu en febreiro de 1995 e foi declarado legalmente morto en 2008.^[3] A banda continuou como un trío e conseguiu éxito comercial cos discos Everything Must Go (1996) e This Is My Truth Tell Me Yours (1998).

Os Manics teñen sido cabezas de cartel en festivais como Glastonbury, T in the Park, V Festival e Reading, gañando once NME Awards, oito Q Awards e catro BRIT Awards.^[4] Foron nomeados para o Mercury Prize en 1996 e 1999, e tiveron unha nomeación para os MTV Europe Music Awards. A banda vendeu máis de 10 millóns de álbums en todo o mundo. Os Manics teñen dous sinxelos número 1 na lista británica: "If You Tolerate This Your Children Will Be Next" (1998) e "The Masses Against the Classes" (2000), así como dous álbums número 1: This Is My Truth Tell Me Yours e The Ultra Vivid Lament (2021).^[5] Dende 1991 ata 2010, a banda tivo 33 sinxelos consecutivos no top 40 do Reino Unido.^[6]

1. ↑ "Final Farewell For A Cult Hero". web.archive.org. 2011-08-25. Archived from the original on 25 de agosto de 2011. Consultado o 2024-03-10. 
2. ↑ "Manic Street Preachers Songs, Albums, Reviews, Bio & More". AllMusic (en inglés). Consultado o 2024-03-10. 
3. ↑ "BBC Wales - Music - Manic Street Preachers - Richey Edwards". www.bbc.co.uk. Consultado o 2024-03-10. 
4. ↑ "Manic Street Preachers". The BRIT Awards 2012. 2012-09-15. Arquivado dende o orixinal o 15 de setembro de 2012. Consultado o 2024-03-10. 
5. ↑ "From despair to success". news.bbc.co.uk. Consultado o 2024-03-10. 
6. ↑ "Manic Street Preachers interview". Official Charts (en inglés). 2011-10-31. Consultado o 2024-03-10.