Back ميليتوس ARZ Melitó de Canterbury Catalan Mellitus Czech Mellitus German Mellitus English Mellitus Esperanto Melito de Canterbury Spanish Mellitus Finnish Mellitus French Mellitusz Hungarian
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século VI Península Itálica |
| Morte | 24 de abril de 624 Canterbury, Reino Unido |
| Lugar de sepultura | Abadía de Santo Agostiño de Canterbury |
| Arcebispo católico de Canterbury | |
| 619 – 24 de abril de 624 ← Lourenzo de Canterbury – Xusto de Canterbury → | |
Roman Catholic Bishop of London (en)  | |
| 604 – – Cedd (en) → Diocese: Ancient Diocese of London (en) | |
| Abade | |
| | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | Sacerdote católico de rito romano, misioneiro |
| Orde relixiosa | Orde de San Bieito |
| Consagración | Agostiño de Canterbury |
| Enaltecemento | |
| Día de festividade relixiosa | 24 de abril |
| Descrito pola fonte | Dictionary of National Biography Dictionary of Christian Biography and Literature to the End of the Sixth Century (en) Enciclopedia Católica |
Melito de Canterbury, tamén chamado Melitón, ou Mellito, finado o 24 de abril de 624, foi o primeiro bispo de Londres, o terceiro arcebispo de Canterbury e un dos membros da misión gregoriana enviada a Inglaterra para converter aos anglosaxóns.[Cómpre referencia] Chegou en 601 cun grupo de clérigos enviados para aumentar a misión, e foi consagrado como bispo de Londres en 604. Melito foi o destinatario dunha famosa carta do papa Gregorio Magno coñecida como Epistola ad Mellitum, preservada nunha obra posterior do cronista medieval Beda, que suxire que a conversión dos anglosaxóns debía emprenderse gradualmente e integrar os costumes e rituais pagáns. En 610, Melito regresou a Italia para asistir a un consello de bispos, e volveu a Inglaterra cun cargamento de cartas papais para algúns dos misioneiros.
Melito foi obrigado a se exiliar de Londres polos sucesores pagáns do seu mecenas, o rei Saeberht de Essex, tras a morte de leste cara a 616. O outro mecenas de Melito, o rei Aethelberht de Kent, morreu ao redor das mesmas datas, o que o obrigou a buscar refuxio na Galia. Melito regresou a Inglaterra ao ano seguinte, despois de que o sucesor de Aethelberht se convertese ao cristianismo, pero non puido regresar a Londres xa que os seus habitantes seguían sendo pagáns. Melito foi consagrado como Arcebispo de Canterbury en 619. Durante o seu exercicio, presuntamente salvou á catedral e a gran parte da cidade, de maneira milagrosa, dun incendio. Tras a súa morte en 624, Melito foi reverenciado como un santo[1].
- ↑ Dictionary of Christian biography. Liturgical Press. 2001. ISBN 9780814659212.