Neoimpresionismo foi un termo creado polo crítico de arte francés Félix Fénéon no ano 1887 [1] para caracteriza-lo movemento que se estaba a dar na arte de finais do século XIX liderado por Georges Seurat e Paul Signac, que primeiro exibiron as súas obras en 1884 na mostra da Société des Artistes Indépendants en París. O termo de Fénéon sinalaba que as raíces destes desenvolvementos situábanse nas artes visuais do Impresionismo, mais ofrecíase, á súa vez, unha nova lectura da cor e a liña na práctica de Seurat e Signac, e o contexto teórico dos escritos de Chevreul e Charles Blanc.