En metafísica, o nominalismo é unha corrente intelectual que afirma que os universais e os obxectos abstractos non existen máis que coma simples nomes ou etiquetas.[1][2] Hai, cando menos, dúas variantes principais. A primeira delas nega a existencia dos universais (entidades que poden ser instanciadas ou exemplificadas por multitude de cousas particulares, como por exemplo "forza" ou "humanidade"). A segunda delas rexeita especificamente a existencia de obxectos abstractos; é dicir, obxectos que non existen nin no espazo nin no tempo.[3]
A meirande parte dos nominalistas sostiveron que só as entidades particulares físicas (é dicir, espazotemporais) son reais, namentres os universais só existen post res, con posterioridade ás cousas particulares.[4] Porén, algunhas versións do nominalismo defenden que algúns particulares son entidades abstractas (por exemplo, os números), mentres outros son entidades concretas espazotemporais (v.g., as serpes, ou os plátanos).
O nominalismo é, principalmente, unha posición respecto do problema dos universais. Oponse ás teorías realistas, como o platonismo, que afirman que os universais teñen unha existencia que transcende á dos particulares, así como ao hilomorfismo aristotélico, segundo o cal os universais son reais de xeito inmanente.
O filósofo inglés John Stuart Mill (1806-1873) resumiu a posición nominalista co seguinte aforismo:[5]
Non hai nada xeral agás os nomes.Mill, J. S. (1865/1877): An Examination of Sir William Hamilton's Philosophy