Om

Om ou Aum ( listen (axuda · info), IAST: Oṃ, en devanágari ॐ) é un son sagrado e símbolo espiritual nas relixións da India. Significa a esencia da realidade última, a conciencia ou o Atman.^[1][2][3] Máis amplamente, é unha sílaba que se canta independentemente ou antes dunha recitación espiritual no hinduísmo, o budismo e o xainismo.^[4][5] O significado e as connotacións de Om varían entre as diversas escolas de diferentes tradicións. Fai parte da iconografía que se atopou en manuscritos, templos, mosteiros e retiros espirituais hinduístas, budistas e xainistas das idades antiga e media.^[6][7]

No hinduísmo, Om é un dos máis importantes símbolos espirituais.^[8][9] Refírese ao Atman (alma) e ao Brahman (realidade última, completitude do universo, verdade, divindade, espírito supremo, principios cósmicos, coñecemento).^[10][11][12] A sílaba adoita atoparse no principio e no final dos cápitulos dos Vedas, os Upanishads e outros textos hindús.^[12] É un canto sagrado espiritual feito antes e durante a recitación de textos espirituais, durante o puja e rezos privados, en cerimonias de ritos de paso (sanskara) como nas vodas, e ás veces durante actividades espirituais e de meditación como o ioga.^[13][14]

A sílaba Om tamén é referida como onkara (ओङ्कार, oṅkāra), omkara (ओंकार, oṃkāra) e pranava (प्रणव, praṇava).^[15][16]

1. ↑ James Lochtefeld (2002), "Om", The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Vol. 2: N-Z, Rosen Publishing. ISBN 978-0823931804, páxina 482
2. ↑ Holdrege, Barbara A. (1996). Veda and Torah: Transcending the Textuality of Scripture. SUNY Press. p. 57. ISBN 978-0-7914-1640-2. 
3. ↑ "Om". Merriam-Webster (2013), pronunciado: \ˈōm\
4. ↑ Jan Gonda (1963), The Indian Mantra, Oriens, Vol. 16, pp. 244–297
5. ↑ Julius Lipner (2010), Hindus: Their Religious Beliefs and Practices, Routledge, ISBN 978-0415456760, pp. 66–67
6. ↑ T. A. Gopinatha Rao (1993), Elements of Hindu Iconography, Volume 2, Motilal Banarsidass, ISBN 978-8120808775, p. 248
7. ↑ Sehdev Kumar (2001), A Thousand Petalled Lotus: Jain Temples of Rajasthan, ISBN 978-8170173489, p. 5
8. ↑ Annette Wilke and Oliver Moebus (2011), Sound and Communication: An Aesthetic Cultural History of Sanskrit Hinduism, De Gruyter, ISBN 978-3110181593, page 435
9. ↑ Krishna Sivaraman (2008), Hindu Spirituality Vedas Through Vedanta, Motilal Banarsidass, ISBN 978-8120812543, page 433
10. ↑ David Leeming (2005), The Oxford Companion to World Mythology, Oxford University Press, ISBN 978-0195156690, page 54
11. ↑ Hajime Nakamura, A History of Early Vedānta Philosophy, Part 2, Motilal Banarsidass, ISBN 978-8120819634, page 318
12. ↑ ^{12,0 12,1} Annette Wilke e Oliver Moebus (2011), Sound and Communication: An Aesthetic Cultural History of Sanskrit Hinduism, De Gruyter, ISBN 978-3110181593, pages 435–456
13. ↑ David White (2011), Yoga in Practice, Princeton University Press, ISBN 978-0691140865, pp. 104–111
14. ↑ Alexander Studholme (2012), The Origins of Om Manipadme Hum: A Study of the Karandavyuha Sutra, State University of New York Press, ISBN 978-0791453902, páxinas 1–4
15. ↑ Misra, Nityanand (25 July 2018). The Om Mala: Meanings of the Mystic Sound. Bloomsbury Publishing. pp. 104–. ISBN 978-93-87471-85-6. 
16. ↑ "OM". Sanskrit English Dictionary, Universidade de Köln, Alemaña