O Papiro Ebers é un dos máis antigos tratados médicos coñecidos. Redactado no antigo Exipto, contra o ano 1500 antes da nosa era, está datado no 8º ano do reinado de Amenhotep I,[1][2][3] da dinastía XVIII. Aínda que outros exiptólogos dan datas máis recentes e citan sobre todo o reinado de Amenhotep III nos séculos XIV ou XV a. C. (data variábel segundo os exiptólogos).[4][5]
Descuberto por Edwin Smith en 1862, na tumba de Assasif, en Luxor, entre os restos dunha momia, comprouno decontado o exiptólogo alemán Georg Moritz Ebers, ao que debe o seu nome e a súa tradución. Actualmente consérvase na biblioteca da Universidade de Leipzig.[6]
É tamén un dos máis longos documentos escritos encontrados do antigo Exipto: mide máis de vinte metros de lonxitude e uns trinta centímetros de alto, e contén 877 parágrafos que describen numerosas enfermidades en varios campos da medicina como a oftalmoloxía, xinecoloxía, gastroenteroloxía etc., e as correspondentes prescricións, así como un primeiro esbozo da depresión nerviosa. Representa tamén o primeiro documento humano que fai referencia ao cancro.
Está escrito en hierático. Consta de 110 páxinas contendo unhas 700 fórmulas maxistrais e remedios.