Placa de Petri

Unha placa de Petri (ou caixa de Petri, cápsula de Petri ou placa de cultivo celular) é un recipiente con forma de disco, cilíndrico de baixa altura de vidro ou plástico cunha tapa similar utilizado en microbioloxía para realizar cultivos celulares principalmente bacterianos^[1] ou de pequenos brións.^[2] Levan o nome do bacteriólogo alemán Julius Richard Petri,^[3] que as inventou no século XIX cando traballaba como axudante de Robert Koch. As placas de Petri de vidro poden ser reutilizadas despois de seren esterilizadas (por exemplo, nunha autoclave ou por quentamento seco nun forno de aire quente a 160 °C durante unha hora). Nos experimentos nos que podería ser un problema a contaminación microbiolóxica dun experimento ao seguinte, úsanse con frecuencia as placas de Petri de plástico desbotables.

Os diámetros das placas de Petri son variables, pero as máis comúns son as de arredor de 10 cm de diámetro. As tapas non cerran hermeticamente a placa. As placas de Petri modernas poden ter aneis nas tapas e bases, que permiten amontoalas sen que esvaren. Poden incorporarse moitas placas de Petri nun contedor de plástico para crear o que se denomina "placa multipozo".

1. ↑ Mosby's Dental Dictionary (2nd ed.). Elsevier. 2008. Consultado o 8 xuño 2013. 
2. ↑ Ralf Reski (1998): Development, genetics and molecular biology of mosses. Botanica Acta 111, pp 1–15.
3. ↑ Petri dish Arquivado 22 de outubro de 2013 en Wayback Machine. in the American Heritage Dictionary