Poiquilotermo

Un poiquilotermo ^[1] é un organismo cuxa temperatura interna varía considerabelmente. Este termo é o oposto a homeotermo, que é como se cualifica a un organismo que mantén a homeostase térmica.

Normalmente a variación da temperatura corporal é consecuencia da variación da temperatura ambiente. Desta forma, o corpo do animal permanece cunha temperatura variábel, consonte á que existe no medio ambiente onde está inserido, ou ben ten hábitos comportamentais que lle permite manter a súa temperatura en niveis aceptábeis para o seu organismo.

Moitos animais ectotérmicos terrestres son poiquilotérmicos.^[2] Porén, algúns ectotermos que permanecen en ambientes de temperatura constante manteñen, por iso, unha temperatura interna constante (é dicir, son homeotermos). É isto o que xustifica que moitas veces o termo "animal poquilotermo" (e a súa condición, a poiquilotermia) sexa máis útil que a expresión vernácula animal de sangue frío que ás veces se utiliza para referirse aos ectotermos de maneira máis xeral.

Os animais poiquilotérmicos inclúen tipos de vertebrados, especificamente os peixes, anfibios e réptiles, así como un gran número de invertebrados. A rata toupa espida (Heterocephalus glaber) é o único mamífero que se cre que é poiquilotérmico.^[3][4]

1. ↑ Do neoloxismo grego ποικιλόθερμος poiquilótermos, formado cos termos do grego antigo ποικίλος poikílos, "variábel", "cambiante", e θερμός thermós, "quente". Triantafyllidis Online Lexicon ποικιλόθερμος
2. ↑ Hildebrand, M.; G. E. Goslow, Jr. e V. Hildebrand (2001): Analysis of vertebrate structure. New York: John Wiley & Sons. ISBN 0-471-29505-1, p. 429.
3. ↑ Daly, T. J. M.; Williams, L. A. e Buffenstein, R. (1997): "Catecholaminergic innervation of interscapular brown adipose tissue in the naked mole-rat (Heterocephalus glaber)". Journal of Anatomy, 190: 321-326.
4. ↑ Sherwin, C. M. (2010): "The Husbandry and Welfare of Non-traditional Laboratory Rodents". In UFAW Handbook on the Care and Management of Laboratory Animals, R. Hubrecht e J. Kirkwood (Eds). Wiley-Blackwell. Capítulo 25, pp. 359-369.