Statu quo[1] é unha frase latina, que se traduce como "estado das cousas", que fai referencia ao estado global dun asunto nun momento dado. Normalmente trátase de asuntos con dúas partes interesadas máis ou menos contrapostas, no que un conxunto de factores dan lugar a un certo equilibrio (statu quo) máis ou menos duradeiro no tempo, sen que devandito equilibrio teña que ser igualitario, (por exemplo, nunha situación de dominación existe un statu quo a favor do dominador).
Relacionada con ela, a frase mantemento do statu quo fai referencia á continuación da situación de equilibrio, aínda que os factores individuais poden cambiar, pero de forma complementaria, facendo que se manteña o estado de equilibrio global.
O concepto provén do termo diplomático in statu quo ante bellum, que significa "como era antes da guerra" no sentido de recuperar a situación de poder e liderado que había antes dunha guerra.
No ámbito da política e a diplomacia, o termo statu quo utilízase frecuentemente co obxectivo de manter a ambigüidade sobre a situación á que se refire, de forma que se evita explicitar os factores de enfrontamento que existen, aínda que os interlocutores saben de que se trata. Noutras ocasións simplemente búscase simplificar a conversación, como resumo dos distintos elementos que interveñen.
Noutras ocasións fálase do statu quo no sentido dunha situación profundamente estancada, cuxa enorme inercia fai moi difícil cambiala. Peter Senge (1999) dixo: "...a colaboración é vital para manter os cambios realmente profundos, xa que sen ela, as organizacións son atafegadas polas forzas do statu quo".
En forma máis sarcástica, Laurence J. Peter, o autor do Principio de Peter, dixo nunha ocasión: "A burocracia defende o statu quo moito tempo despois de que o quo perda o seu statu".