Back ستيفي راي فوغن Arabic ستيفى راى فوجن ARZ Stevie Ray Vaughan AST استیوی ری وان AZB Стиви Рей Вон Bulgarian Stevie Ray Vaughan Catalan Stevie Ray Vaughan Czech Stevie Ray Vaughan Welsh Stevie Ray Vaughan Danish Stevie Ray Vaughan German
 (1983, Ritz (en)  )  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 3 de outubro de 1954 Dallas, Estados Unidos de América |
| Morte | 27 de agosto de 1990 (35 anos) East Troy, Estados Unidos de América (pt) |
| Causa da morte | morte accidental, accidente ou incidente de aviación |
| Lugar de sepultura | Laurel Land Memorial Park (en) |
| Educación | Justin F. Kimball High School (en) |
| Actividade | |
| Ocupación | guitarrista, cantautor, compositor |
| Período de actividade | 1965 - 1990 |
| Membro de | |
| Xénero artístico | Blues, Blues rock, Funk e música rock |
| Instrumento | Guitarra e voz |
| Selo discográfico | Epic Records |
| Familia | |
| Irmáns | Jimmie Vaughan |
| Premios | |
| Descrito pola fonte | Obálky knih,  |
| Páxina web | srvofficial.com |
              | |
Stephen Ray Vaughan, nado o 3 de outubro de 1954 e finado o 27 de agosto de 1990) foi un guitarrista estadounidense, cantante, compositor, e produtor de música. A pesar da súa curta carreira de apenas sete anos, foi un dos guitarristas máis influentes no rexurdimento do blues nos anos 80.[1]
Nado e criado en Dallas, Vaughan comezou a tocar a guitarra con sete anos, inspirado polo seu irmán máis vello, Jimmie. En 1971 deixou o instituto e o ano seguinte mudouse a Austin. Tocou con numerosas bandas, e gañou un oco na banda de Marc Benno, The Nightcrawlers, e máis tarde con Denny Freeman en The Cobras, con quen continuou traballando ata finais de 1977. Entón formou o seu grupo propio, Triple Threat Revue, antes de rebautizar a banda como Double Trouble despois de contratar ao batería Chris Layton e ao baixista Tommy Shannon. A fama chegoulle tras actuar no Festival de jazz de Montreux en 1982, e en 1983 o seu álbum de debut, Texas Flood, posicionouse no número 38 nas listas de vendas. Composto por dez cancións, o álbum foi un éxito comercial que vendeu máis de medio millón de copias. Despois de rehabilitarse das súas adiccións a finais de 1986, encabezou xiras de concertos con Jeff Beck en 1989 e Joe Cocker en 1990, antes de morrer nun accidente de helicóptero o 27 de agosto de 1990, á idade de 35 anos.
Vaughan foi inspirado musicalmente polo blues rock americano e británico. Preferiu amplificadores limpos con volume alto e contribuíu á popularidade do equipamento musical clásico. A miúdo combinou varios amplificadores diferentes xuntos e utilizou poucos pedais de efectos. Chris Gill de Guitar World comentou: "O son de guitarra de Stevie era tan seco coma un verán de San Antonio e tan brillante como unha debutante en Dallas, o produto do son natural de amplificadores con amplo espazo libre. Con todo, Vaughan utilizou ocasionalmente pedais para aumentar o seu son, principalmente para potenciar o sinal, a pesar de que ás veces empregou un altofalante Leslie e pedais wah para engadir un toque de estilo".[2]
Vaughan recibiu varios premios de música durante a súa vida e de xeito póstumo. En 1983, os lectores de Guitar Player votárono como o Mellor novo talento e como Mellor guitarrista de blues eléctrico.En 1984, a Blues Foundation nomeouno Artista do ano e Instrumentista de blues do ano, e en 1987, a revista Performance Magazine deulle o premio á Actuación de rythm and blues do ano. Gañou seis Premios Grammy e dez Premios da Música de Austin, e entrou, despois da súa morte, no Salón da Fama do Blues, no ano 2000, e no Salón e Museo da Fama de Músicos no 2014. Rolling Stone clasificou a Vaughan no duodécimo posto de guitarristas máis grandes de todos os tempos.[3] En 2015, Vaughan e Double Trouble entraron no Salón da Fama do Rock.[4][5]
- ↑ "Biografía de Stevie Ray Vaughan". www.allmusic.com (en inglés). Consultado o 31 de xullo de 2018.
- ↑ Gill 2013.
- ↑ "Stevie Ray Vaughan - Os 100 guitarristas máis grandes". www.rollingstone.com (en inglés). 23 de novembro de 2011. Consultado o 31 de xullo de 2018.
- ↑ "2015 Rock Hall Of Fame Class Includes Lou Reed, Joan Jett, Green Day" (en inglés). 16 de decembro de 2014. Consultado o 31 de xullo de 2018.
- ↑ "Páxina de Stevie Ray Vaughan e Double Trouble no Salón da Fama do Rock". www.rockhall.com (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 28 de xullo de 2018. Consultado o 31 de xullo de 2018.