Walter Bache

Walter Bache

Biografía
Nacemento	19 de xuño de 1842 Birmingham, Reino Unido
Morte	26 de marzo de 1888 (45 anos) Londres, Reino Unido
Educación	Escola Superior de música e arte dramática Felix Mendelssohn Bartholdy (pt)
Actividade
Ocupación	director de orquestra, profesor de música, pianista
Empregador	Royal Academy of Music
Xénero artístico	Música clásica
Profesores	Moritz Hauptmann (pt)
Instrumento	Piano
Familia
Pai	Samuel Bache
Irmáns	Francis Edward Bache Constance Bache
Descrito pola fonte	Dicionario Musical Riemann (1901–1904) Meyers Konversations-Lexikon, 4th edition (1885–1890) (en) A Dictionary of Music and Musicians, 1900 (en)

Walter Bache, nado en Birmingham o 19 de xuño de 1842 e finado en Londres o 26 de marzo de 1888 foi un pianista e director de orquestra británico, destacado pola súa defensa da música de Franz Liszt e outros membros da Nova Escola Alemá en Inglaterra. Estudou de xeito privado con Liszt en Italia entre 1863 e 1865, sendo un dos poucos alumnos aos que llo permitiu, e continuou asistindo regularmente a clases maxistrais con el en Weimar (Alemaña) ata 1885, mesmo despois de iniciar a súa carreira como solista. Este período de estudo non foi igualado por ningún outro alumno de Liszt e deu lugar a un vínculo particularmente estreito entre ambos. Logo das dúbidas iniciais por parte dos críticos ingleses debido a que era alumno de Liszt, Bache foi aclamado publicamente pola súa destreza ao teclado,^[1] mesmo cando partes do seu repertorio foran cuestionadas.^[2]

O seu principal logro foi o establecemento da música de Liszt en Inglaterra, ao que se adicou desinteresadamente entre 1865 e a súa morte en 1888.^[3] Isto sucedeu cando a Guerra dos románticos estaba no seu apoxeo, cando as faccións musicais conservadoras e liberais discutían abertamente sobre o futuro da música clásica e os méritos das composicións escritas nas súas respectivas escolas. Bache programou varias das obras orquestrais e corais a través dunha serie anual de concertos, que financiou, organizou e promoveu en solitario. Do mesmo xeito, deu unha serie anual de recitais que incorporaba música para piano de Liszt.^[4]

A estratexia de Bache para a presentación destas obras foi a de familiarizar o público con elas.^[5][6] Interpretou os arranxos para piano de dúas das obras orquestrais de Liszt antes da estrea da versión orixinal e programou algúns dos poemas sinfónicos do compositor húngaro pouco despois de que foran estreados en The Crystal Palace. Tamén proporcionou notas de programa informativas e expertas, escritas polos principais analistas musicais e amigos íntimos no círculo de Liszt. A prensa musical inglesa, aínda que era en xeral hostil á música que presentou, sinalou e agradeceu os esforzos de Bache. Liszt mostrouse agradecido, xa que sen Bache, segundo recoñeceu, a súa música non podería ter acadado o punto de apoio que logrou.^[7]

1. ↑ Allis 2007, p. 197.
2. ↑ Erro no código da cita: Etiqueta <ref> non válida; non se forneceu texto para as referencias de nome MS_54
3. ↑ Walker 2005, p. 106.
4. ↑ Walker 2005, p. 114.
5. ↑ Allis 2006, p. 58.
6. ↑ Allis 2007, p. 196.
7. ↑ Liszt 2009, p. 2:478.