Back Jakobus I van Engeland Afrikaans Iacobus I Bretta Cyning ANG جيمس السادس والأول Arabic جيمس السادس و الاولانى ARZ Xacobu I d'Inglaterra y VI d'Escocia AST I Ceyms Azerbaijani بیرینجی جیمز (اینگیلیس) AZB Якаў I (кароль Англіі) Byelorussian Джеймс I (Англия) Bulgarian Jakez Iañ (Bro-Saoz) Breton
Xacobe Carlos Estuardo [1], nado en Edimburgo o 19 de xuño de 1566 e finado en Theobalds House o 27 de marzo de 1625, foi rei de Escocia como Xacobe VI desde o 24 de xullo de 1567 ata a súa morte, e rei de Inglaterra e Irlanda como Xacobe I desde o 24 de marzo de 1603 ata a súa morte.
Proclamado rei cun ano de idade, unha serie de rexentes gobernaron no seu nome durante a súa minoría de idade, ata que esta terminou oficialmente en 1578, aínda que non obtivo o verdadeiro control do aparello do Estado ata 1581.[2] En 1603 sucedeu no trono de Inglaterra e Irlanda á última Tudor, Isabel I, que morreu sen descendencia.[3] Rexeu conxuntamente Inglaterra, Escocia e Irlanda por espazo de 22 anos, ata a súa morte aos 58.[4]
Aínda que gobernou con acerto en Escocia, atopouse con grandes dificultades en Inglaterra,[5] incluíndo o soado "Complot da Pólvora" en 1605 e sucesivos conflitos co Parlamento, que lle era hostil, especialmente no tocante á subida de impostos. De acordo a unha tradición historiográfica iniciada a mediados do século XVII, a política absolutista de Xacobe, a súa irresponsibilidade financeira e os favores outorgados a favoritos impopulares sentaron as bases da Guerra Civil Inglesa, durante a cal foi axuizado e executado o seu fillo e sucesor, Carlos I.[6] Con todo, en vida do monarca, a situación política de Inglaterra e de Escocia foi relativamente estable, e os historiadores contemporáneos consideran a Xacobe un soberano intelixente e reflexivo.[7]
Durante o seu reinado continuou a "Era Dourada" do drama e a literatura sabelinos, con grandes escritores como William Shakespeare, John Donne, Ben Jonson e Francis Bacon, aos que o rei patrocinou, contribuíndo ao florecemento cultural.[8] Apaixonado pola teoloxía, o rei ordenou a tradución da Biblia que leva o seu nome, a King James, que aínda é a oficial da Igrexa Anglicana. Probablemente xamais houbo tal concentración de talento literario baixo patronazgo da Coroa inglesa. O propio Xacobe era un erudito de considerable talento, autor de poesía, traducións e un tratado sobre poesía, así como obras condenando a bruxería e o tabaco (Daemonologie [1597] [9] e A Counterblaste to Tobacco [1604]), meditacións e comentarios sobre as Sagradas Escrituras, obras de teoría política (The True Law of Free Monarchies [1598] e Basilikon Doron [1599]), e discursos para o Parlamento. Sir Anthony Weldon afirmou que Xacobe fora chamado "o bobo máis sabio da Cristiandade", e desde entón asociouse o epíteto a este monarca.[10]
- ↑ O nome James tradúcese ao galego como Xacobo/e, Xaime, Iago ou Santiago. No caso dos reis de Escocia e Inglaterra que levaron ese nome tradúcese como Xacobo/e.
- ↑ Stewart, p. 47; Croft, p. 16; Willson, pp. 29-31.
- ↑ Os dereitos de Xacobe ao trono inglés, como bisneto de Henrique VII, eran con moito superiores aos de calquera outro. Con todo, por vontade de Henrique VIII deixouse de lado á liña escocesa da súa irmá Margarida Tudor en favor da súa irmá menor, María Tudor, duquesa de Suffolk. Stewart, pp. 159-161; Willson, pp. 138-141.
- ↑ Tras a unión persoal das tres coroas, Xacobe foi o primeiro en pretender titularse Rei de Gran Bretaña, atopándose coa oposición dos parlamentos de Inglaterra e Escocia, que consideraban o título carente de tradición e base legal. Croft, p. 67; Willson, pp. 249–52.
- ↑ Para un sumario das diferentes interpretacións que fixeron os historiadores dos reinados de Xacobe en Escocia e Inglaterra, convén consultar a introdución da obra King James, de Pauline Croft. A investigacións máis recentes puxeron énfases nos éxitos de Xacobe en Escocia, aínda que ata a este respecto hai desconformes, como o historiador Michael Lynch. Tamén hai unha tendencia a valorar máis os éxitos de Xacobe nos comezos do seu reinado en Inglaterra. Croft, pp 1–9.
- ↑ Durante os últimos tres séculos, a reputación de Xacobe sufriu por causa das acedas descricións que del fixo Sir Anthony Weldon, ao que Xacobe despedira do seu servizo, que se dedicou a escribir contra el na década de 1650. "A miúdo agudo e perceptivo, pero tamén prexuízoso e inxurioso, a súa condición de testemuña presencial dos feitos e lectura amena e compulsiva levou a demasiados historiadores a consideralo axiomático". Croft, pp. 3-4. Outros influentes historiadores contrarios a Xacobe durante este período foron: Sir Edward Peyton, Divine Catastrophe of the Kingly Family of the House of Stuarts (1652); Arthur Wilson, History of Great Britain, Being the Life and Reign of King James I (1658); e Francis Osborne, Historical Memoirs of the Reigns of Queen Elizabeth and King James (1658). Vide Lindley, p. 44, para máis información sobre a influencia exercida polos historiadores da Commonwealth e a tradición de retrotraer os erros de Carlos I ao reinado do seu pai.
- ↑ Croft, p. 6; Smith, p. 238.
- ↑ Milling, p. 155.
- ↑ Demonoloxía, en forma de diálogo Arquivado 26 de setembro de 2007 en Wayback Machine.; versión online na páxina web da Biblioteca Folger Shakespeare (Washington, DC)
- ↑ Un home moi sabio dixo unha vez que se consideraba "o bobo máis sabio da Cristiandade", pois aínda considerándose un sabio nas cousas miúdas, sabíase un bobo nos asuntos de peso. Sir Anthony Weldon (1651), The Court and Character of King James I, citado por: Stroud, p. 27; A etiqueta do "bobo máis sabio da Cristiandade', é a miúdo atribuída a Henrique IV de Francia, pero posiblemente foi acuñada por Anthony Weldon, e recolle con precisión as paradoxais calidades de Xacobe. Smith, p. 238.