Krekiranje

U kemiji, krekiranje je proces kojim se složene organske molekule ili dugolančani ugljikovodici, cijepanjem ugljik-ugljik veza u kompleksnim molekulama, razbijaju na jednostavnije molekule s manjim brojem ugljikovih atoma. Krekiranje ugljikovodika jest raspad velikih molekula alkana, na manje, korisnije alkene i alkine. Jednostavno rečeno, to je proces rastavljanja dugih ugljikovodičnih lanaca na kratke. Takav proces zahtjeva visoke tlakove i temperature. Koristi se, dakle, kada se želi iz teških, manje vrijednih proizvoda pomoću visokih temperatura, tlakova i katalizatora, s ili bez dodatka vodika, dobiti lakše, više vrijedne proizvode.^[1]

Brzina krekiranja i konačni produkt strogo su uvjetovani temperaturom na kojoj se odvija proces te prisustvom katalizatora

Širi pojam krekiranja odnosi se na sve procese cijepanja molekula na visokoj temperaturi u prisustvu katalizatora i otapala, kao što su npr. procesi destruktivne destilacije i pirolize.

Proces krekiranja naišao je na široku primjenu u preradi nafte, a služi za dobivanje benzina iz dizelskog goriva i lakših derivata iz ostataka destilacije. Općenito, u preradi nafte pripada sekundarnim procesima u kojima dolazi do konverzije prisutnih ugljikovodika. Provode se da bi se povećao udio ekonomičnijih proizvoda te da bi se povisila njihova kvaliteta. Krekiranjem se dakle, može bitno izmijeniti struktura derivata proizvedenih iz sirove nafte. To je potrebno jer redovito struktura potrošnje ne odgovara strukturi proizvodnje osnovanoj na destilaciji, pa se krekiranjem korigira struktura proizvodnje.

1. ↑ Emir Cerić: NAFTA, PROCESI I PROIZVODI INA Industrija nafte, 2006