Rezbareni dragulj je naziv za manji komad dragog kamenja, najčešće poludragi kamen,[1] u koji su ugravirani inicijali ili slike, te koji služi kao ukras, amulet ili pečatnjak. Za njega se također koristi izraz gema. U prošlosti, pogotovo u doba antike, predstavljali su jedan od najluksuznijih, odnosno najdragocjenijih predmeta. U zapadnom svijetu je bilo tradicionalno graviranje samo s jedne strane, odnosno korištenje tehnike tiska (talijanski: intaglio).[2]
U antičko doba, dragulji su se uglavnom rezbarili strugaćim (abrazivnim) praškom od tvrdog kamenja i ručnim svrdlom, često postavljenom na stroju za tokarenje. jer u to vrijeme nije bilo brusnog papira, crpili su se razni minerali poput korunda (šmirgla), koji je prema Mohsovoj ljestvici drugi najtvrđi mineral na svijetu.[3] Otok Naksos i istoimena luka bili su najpoznatiji po trgovanju i prijevozu tim mineralom, vrijednom sirovinom za rezbarenje i graviranje.[4] Nema dokaza da su se u antici prilikom graviranja i rezbarenja koristila povećala ili objektivi.
Najpoznatiji srednjovjekovni rezbar dragulja bio je Teofil Prezbiter, srednjovjekovni umjetnik i znanstvenik. Draguljari na području Bizanta koristili su rezač dragulja s vije oštrice te su imali bušilicu s kotačićem, dok su za karolinške renesanse bušilice bile oblika polukruga s glatkijim oštricama. Ta tehnika se kasnije prenijela i u Srednju i Južnu Europu, a preuzeli su je i majstori u Sjevernoj Africi.[5] Površinski rez bio je mikroskopski precizan i dobro očuvan zbog duboke obrade tvrdim kamenom.[6]