Safavidsko Carstvo

Safavidsko Carstvo سلسلة صفويان ←   ← 1501. – 1736. →   → Zastava Grb Zemljovid Safavidskog Carstva Glavni grad • Tabriz (1501. – 1555.), • Kazvin (1555. – 1598.), • Isfahan (1598. – 1722.) Jezik/ci Azerski Perzijski Religija šijitski islam Vlada Šah  - 1501. – 1524. Ismail I. (prvi)  - 1524. – 1576. Tahmasp I.  - 1576. – 1577. Ismail II.  - 1577. – 1587. Muhamed Hodabanda  - 1587. – 1629. Abas I. Veliki  - 1629. – 1642. Safi I.  - 1642. – 1666. Abas II.  - 1666. – 1694.  - 1694. – 1722.  - 1729. – 1732.  - 1732. – 1736. Sulejman I. Sultan Husain Tahmasp II. Abas III. (zadnji) Povijest novi vijek  - Rođenje safavidske dinastije (osnivač Safi-ad-din Ardabili) 1301.  - uspostavljena 1501.  - Početak ratova protiv Osmanskog Carstva 1514.  - Invazija Hotakija 1722.  - Osvajanja Nader-šaha 1726. – 1729.  - ukinuta 1736. Površina  - 1600. 2850000 km2 Valuta toman, abasi, šahi

Safavidsko Carstvo (azerski: Səfəvilər Dövləti , صفوی ایمپیراتورلوغو, perzijski: سلسلة صفويان) je naziv za novovjekovnu iransku državu pod safavidskom dinastijom i jedno od najmoćnijih Perzijskih Carstava u islamskoj eri. Safavidi su vladali Iranom od 1501. do 1736. godine, a prilikom njihovog vojno-političkog vrhunca carstvo se protezalo i preko teritorija današnjeg Azerbajdžana, Armenije, Gruzije, istočnog Iraka, Afganistana, Pakistana, Turkmenistana, Uzbekistana, Tadžikistana, Rusije i istočne Turske, te istočne obale Arapskog poluotoka.

Sama safavidska dinastija bila je kurdskog podrijetla, a njenim eponimskim osnivačem smatra se Safi-ad-din iz Ardabila. Stvarni utemeljitelj carstva bio je Ismail I., mladi osvajač koji je još kao tinejdžer pod svoju krunu ujedinio goleme teritorije Velikog Irana i obnovio političku homogenost iranskog stanovništva regije koje je bilo uzdrmano konstantnim turkijskim i mongolskim prodorima iz pravca Središnje Azije.

U približno dva i pol stoljeća vladavine Iranom, razdoblje safavidske dinastije ostalo je upamćeno po spektakularnim arhitektonskim ostvarenjima u njihovim prijestolnicama Tabrizu, Kazvinu i Isfahanu kao i drugim gradovima, po žestokim ratovima protiv Osmanskog Carstva na zapadu i Uzbecima na sjeveru odnosno savezništvom s Mogulskim Carstvom na istoku, po učinkovitom državnom aparatu i bankarskom sustavu, te ponovnoj uspostavi trgovačkih veza između Orijenta i Zapadnog svijeta.

Vladavina Safavida važna je i iz vjerske perspektive jer je šijitski oblik islama postao državnom religijom koja je utjecala na širu regiju odnosno opstala u Iranu do današnjeg dana. Dinastija je oslabljena zbog unutrašnjih ratova s paštunskim plemenom Hotaki, a raspuštena je prilikom osvajanja Nader-šaha koji se proglasio nasljednikom posljednjeg safavidskog vladara pri čemu je osnovao novo, Afšaridsko Carstvo.