Sajarah lumrahé diwiwiti saking tulisan dadi sajarah iku disinau saking tilas-tilas tulisan (uga gambar) manungsa jaman rumiyin contoné Prasasti. Sadèrèngipun manungsa wiwit tepang tulisan iku asmané jaman Prasajarah. Dados pendhak wewengkon ana ing donya iku sajarahé diwiwiti saking kurun wektu kang béda-béda tergantung kapan masyarakate wiwit tepang kalih tulisan. Ana 2 sumber sajarah kang valid ya iku sumber utama utawa primer lan sumber tambahan utawa skunder.