Iconoclasmus

Victoria Orthodoxiae contra iconoclasmum sub Theodora Imperatrice Byzantina et Michaele III filio. Icon Victoriae Orthodoxiae (saeculo 14 exeunte vel 15 ineunte).
Iconoclasmus Byzantinus, Psalterium Chludovianum (saeculo 9).[1]
Icon Concilii Nicaeni Secundi (Conventus Novodevichy?, Moscuae, saeculo 17).
Iconclasmus saeculo sexto decimo in Reformatione Protestante, cum statuae in Templo Sancti Stephani Noviomagi Nederlandiae in Beeldenstorm deformarentur.
Rapina templorum Ludguni a Calvinistis anno 1562 Antonii Caron.
Exitium imaginum religiosarum Turici (1524).

Iconoclasmus[2] est exitium iconum religiosarum et aliarum imaginum vel monumentorum ob rationes religiosas vel civiles. Vocabulum, plerumque formam adiectivi habens, tandem hostilia dicta vel facta contra statum quo bene constitutum atttingere coepit. Iconoclasmus saepe pars est maiorum mutationum civilium vel religiosarum; quod conceptum autem damnationem memoriae, praecipuum imaginum rectoris exitium post mortem vel eversionem, usitate non amplectitur. Excidium iconum alius religionis a grege aliam religionem vel culturam habente iconoclasmum plerumque non habetur.

  1. "Byzantine iconoclasm" .
  2. Ad verbum, 'fractio imaginum' (a Graeco εἰκών + κλάω = εἰκοκλάστης). Vocabulum autem Graecum quod iconoclasmo congruit est εἰκονοκλασία.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy