Neoclassicismus

Psyche ab Osculo Cupidinis ad Vitam Revocata, sculptura Antonii Canovae.
The artist moved to despair at the grandeur of antique fragments, adumbratio Henrici Fuseli 17781779.
Ioannes Ioachim Winckelmann, saepe "pater archaeologiae" appellatus.[1]

Neoclassicismus (Graece νέος + Latine classicus + Graece ισμός[2]) est motus culturae Occidentalis in artibus ornantibus et oculorum atque in litteris, theatro, musica, et architectura qui ex classica Graeciae antiquae et Romae antiquae arte et cultura excitatus est. Principalis motus neoclassicus cum Aetate Illuminationis saeculo duodevicensimo congruit, et in saeculum undevicensimum iniens persistitit, deinde cum Romanticismo certans. In architectura, hoc genus per saecula undevicensumum et vicensimum et adeo in vicensimum primum persistitit.

Nexus interni

  1. Lawrence S. Cunningham et John J. Reich, Culture and values: a survey of the humanities, ed. 7a (Wadsworth Publishing, 2009), p. 104. ISBN 978-0-495-56877-3.
  2. "Etymology of the English word neoclassicism". myetymology.com .

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy