Syllaba (Graece: συλλαβή 'comprehensio; syllaba') est, in phonetica, vocis sonorum comprehensio in unitatem structuralem; exempli gratia, mare et socer ex duabus syllabis consistunt: [ma·re], [so·ker]. Huius modi voces bisyllabae[1] aut more Graeco disyllabae[2] appellantur. Vox, si ex tribus syllabis constat, sicut soceri [so·ke·ri:], trisyllaba appellatur;[3] Verba in una tantum syllaba consistentia, sicut dux [duks] et vis [wi:s], monosyllaba vocantur.[4] Syllaba plerumque in vocali (quae phoneticorum nomenclatura nucleus appellatur) utrimque una pluribusve consonantibus circumdata consistit, sicut [ro] in rota [ro·ta:], [fak] in facta [fak·ta], [or] in orbe [or·be]; etiam sola vocalis nucleum conficit, sicut [a] in ago: [a·go:].