Toreuma

Toreuma (-tis, n. a verbo Graeco q.e. τόρευμα 'opus caelatum' < τoρεῖν 'caelare, sculpere, terere') est ars et ratio eo modo sculpendi, ut effigies scaenae solidae eiusdem substantiae inolescat. Opus sculptile toreumatice facere, hoc est efficere, ut res sculpta tamquam ex postico crescere videatur.^[1] At cum toreuma in plano lapideo sculptum est, aut in plano ligneo caelatum, hoc non elatio effigiei est, sed re vera submissio circa areae. Haec sculpendi ratio, cum tantam poscat caelaturam, longi laboris est; eximitur vero toreumate, quin aversa effigiei formari opus sit. Praeterea toreuma minus fragile est, et firmius confixum quam statua in fulcro, praesertim si figuram stantem effingit, nam tali loci infirmi esse possunt, praecipue in saxo. Aliis autem materiis, sicut metallo, argillae, gypso, tectorio, operi fictili, et massae chartaceae, forma addi vel ex scaena tolli potest, et aerea toreumata monumentalia opere fusorio fiunt.