Mehrtall

Mehrtall oder Plural (latiensch: [numerus] pluralis) is en Antall in de Grammatik. De Mehrtall is en grammatische Form, de bruukt warrt, wenn dat üm veel Lüüd oder Saken geiht.

De Grenzen, för wat för Tallen de Mehrtall bruukt warrt, köönt vun Spraak to Spraak verscheden wesen un ok vun’n Kontext afhängen. In dat Plattdüütsche un vele annere Spraken fangt de Mehrtall bi mehr as een an, dat heet denn annerthalf Hüüs. In annere Spraken fangt de Plural eerst mit twee an. Op Greeksch dee een dorvun annerthalf Huus seggen un eerst bi twee heet dat denn Hüüs. Bi Spraken mit Twee-, Dree- oder Veertall fangt de Mehrtall deelwies eerst bi Tallen grötter as twee, dree oder veer an. Dat gifft aver ok Spraken, bi de disse annern Antallen keen Plicht sünd, so dat de Spreker sik utsöken kann, wat he to’n Bispeel de Tweetall oder de Mehrtall bruken will, wenn dat üm twee geiht.

Anners as dat Plattdüütsche to’n Bispeel maakt welk Spraken ok Ünnerscheed’ twischen de Mehrtall, de all Saken vun de Soort meent, un de Mehrtall, de blot welk vun de Saken vun de Soort meent. Disse Spraken köönt also dör en extra grammatische Form den Ünnerscheed twischen Anna ehr Kinner Max un Moritz (all ehr Kinner, annere Kinner hett se nich) un Anna ehr Kinner Max un Moritz (aver nich Trina, wat ehr drüdd Kind is) düüdlich maken.

De Mehrtall gifft dat vör Substantive, Pronomen un Verben in’t Plattdüütsche, aber ook in anner Spraken as in Düütsch, Franzöösch, Latiensch usw.