A Streetcar Named Desire Tramlijn Begeerte | ||||
---|---|---|---|---|
Regie | Elia Kazan | |||
Producent | Charles K. Feldman | |||
Scenario | Oscar Saul Tennessee Williams (toneelstuk) | |||
Hoofdrollen | Vivien Leigh Marlon Brando Kim Hunter | |||
Muziek | Alex North | |||
Montage | David Weisbart | |||
Cinematografie | Harry Stradling sr. | |||
Distributie | Warner Bros. | |||
Première | 18 september 1951 | |||
Genre | Drama | |||
Speelduur | 122 minuten | |||
Taal | Engels | |||
Land | Verenigde Staten | |||
Budget | $ 1,8 miljoen | |||
Opbrengst | $ 8 miljoen | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
MovieMeter-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel | ||||
(en) AllMovie-profiel | ||||
|
A Streetcar Named Desire is een Amerikaanse film uit 1951 van regisseur Elia Kazan. De hoofdrollen zijn voor Vivien Leigh, Kim Hunter en Marlon Brando. De film werd destijds uitgebracht onder dezelfde titel als het toneelstuk: Tramlijn Begeerte.[1]
De film is gebaseerd op het toneelstuk van Tennessee Williams dat een Pulitzerprijs won. Williams schreef samen met Oscar Saul het scenario. De film werd al gecensureerd toen het scenario werd geschreven, maar ook na de productie greep de censuur in en werden verwijzingen naar homoseksualiteit, en expliciete seks uit de film gehaald. Ook het einde van de film is anders dan het toneelstuk en meer toegeschreven naar de wensen van Hollywood.
Bij de Oscaruitreiking kreeg de film vier Oscars. In totaal was A Streetcar Named Desire genomineerd voor twaalf Oscars. Het is een van de twee films (de andere is Network uit 1976) met Oscars voor vrijwel alle acteerprestaties (Beste actrice, Beste mannelijke bijrol, Beste vrouwelijke bijrol). De film was een succes in de bioscopen en werd ook door de critici positief gewaardeerd. In 1999 werd de film geselecteerd voor conservering in het National Film Registry van de Library of Congress.