Amnesty international | ||
---|---|---|
Ontstaansdatum | juli 1961 | |
Algemeen secretaris | Agnès Callamard | |
Oprichter | Peter Benenson | |
Activiteiten | Juridisch onderzoek en rapportage, steun aan degenen van wie de vrijheid en mensenrechten geschonden worden, misdadigers doen berechten en discriminerende wetten proberen te veranderen, lobby-werk en campagnes om vrijheid van schendingen van de rechten van de mens onder de aandacht brengen. | |
Actief in | Wereldwijd | |
Hoofdkantoor | Londen | |
Land | in meer dan 150 landen | |
Type vereniging | Internationale niet-gouvernementele organisatie (ngo) | |
Ledenaantal | Meer dan 10 miljoen leden en supporters | |
Website | amnesty.org |
Amnesty International is een vereniging die de naleving van de mensenrechten beoogt zoals die zijn vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en andere internationale mensenrechtendocumenten. Amnesty International zet zich sinds 1961 in voor de naleving van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Het symbool van deze niet-gouvernementele organisatie (ngo) is een kaars met prikkeldraad, een verwijzing naar het motto 'Het is beter een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.' Met afdelingen en individuele leden in meer dan 150 landen, en een totaal van meer dan zeven miljoen leden en ondersteuners, is het 's werelds meest verbreide mensenrechtenorganisatie.[1][2] Het Internationaal Secretariaat, het hoofdkantoor, bevindt zich in Londen. Amnesty International krijgt zijn inkomsten vooral uit individuele donaties. Het werkterrein van de vereniging is breder geworden, maar in de jaarrapporten zijn gevangenschap, marteling en executie de belangrijkste onderwerpen gebleven.[3][4]
Belangrijke actiemomenten voor de organisatie waren onder meer de mensenrechten ten tijde van het wereldkampioenschap voetbal in Argentinië 1978[bron?]. De aanvaarding van het VN-Verdrag tegen martelen in 1984, het Tiananmenprotest in China in 1989, de val van Srebrenica in 1995[bron?], de oprichting van het Internationaal Strafhof in 1998, waar schendingen aan de orde gesteld konden worden, de bescherming van burgers bij de geallieerde inval in Irak in 2003[bron?], de revoluties in de Arabische wereld in 2010, de veroordeling van leden van de Russische punkband Pussy Riot in 2012[bron?] en de rapporten over oorlogsmisdrijven in de Syrische Burgeroorlog,[5][6] de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden sinds 1967.[7][8]