Antonius Walaeus | ||
---|---|---|
David Bailly (1584-1657): Antonius Walaeus Gandaviensis
| ||
Persoonlijke gegevens | ||
Geboortedatum | 3 oktober 1573 | |
Geboorteplaats | Gent | |
Overlijdensdatum | 9 juli 1639 | |
Overlijdensplaats | Leiden | |
Nationaliteit | Nederlander | |
Wetenschappelijk werk | ||
Vakgebied | theologie, klassieke talen | |
Universiteit | Universiteit Leiden | |
Dbnl-profiel |
Antonius Walaeus (Antonius de Wale, Gent, 3 oktober 1573 - Leiden, 9 juli 1639) was een Nederlands theoloog, predikant en hoogleraar Grieks, filosofie en theologie en rector magnificus aan de Universiteit Leiden.[1][2] [3]
Walaeus nam deel aan de theologische strijd tussen remonstranten en contraremonstranten tijdens het Twaalfjarig Bestand, waarbij hij de kant koos van de contraremonstranten onder leiding van Franciscus Gomarus. Hij moest als dominee en zielszorger van de gevangen Johan van Oldenbarnevelt hem zijn doodvonnis meedelen, vlak voor zijn onthoofding op 13 mei 1619 op het Binnenhof in Den Haag.[4]
Na de wegzuivering van de remonstrante hoogleraren aan de Universiteit Leiden werd Walaeus er in augustus 1619 hoogleraar godgeleerdheid (theologie). In de jaren 1625-1627 was hij rector magnificus. Verder was hij een van de drie vertalers van het Nieuwe Testament in de Statenvertaling (1637).[5] Veel kanttekeningen van m.n. het Nieuwe Testament zijn van zijn hand.