Bataafse Opstand

Dit artikel gaat over de opstand van de Batavieren in 69-70. Voor de revolutie van de Patriotten in de 18e eeuw, zie Bataafse Revolutie

Bataafse Opstand
Conflicthaarden langs de Rijn 69-70.
Datum	69-70
Locatie	Germania Inferior, Germania
Resultaat	Romeinse overwinning
Strijdende partijen
Bataven Cananefaten Frisii Chauken Lingones Treveri Romeinse Rijk
Leiders en commandanten
Julius Civilis Brinno Julius Tutor Julius Classicus Hordeonius Flaccus Gaius Dillius Vocula Munius Lupercus Claudius Labeo Quintus Petillius Cerialis

De Bataafse Opstand, ook wel de opstand van de Bataven of opstand van de Batavieren genoemd, was een opstand (69 – 70) van de (vermoedelijk) West-Germaanse Bataven onder leiding van Gaius Julius Civilis in de militaire provincie Neder-Germanië (Germania Inferior). Nadat de Bataven aanvankelijk overwinningen hadden behaald op de Romeinse legioenen, slaagde een groot Romeins leger onder leiding van Quintus Petillius Cerialis – gestuurd door de nieuwe keizer Titus Flavius Vespasianus – er uiteindelijk in de opstand neer te slaan en de toestand te stabiliseren. Bij de onderhandelingen werden de Bataven vernederende voorwaarden opgelegd, waardoor ze voortaan een permanent gelegerd legioen moesten dulden in hun land van herkomst.