Blanca II van Navarra

Blanca II van Navarra (Olite, Navarra, 1424 — 1464) was een Spaanse prinses uit het koningshuis van Navarra en de dochter van Blanca I van Navarra en Johan II van Aragón.

Op 22 september 1436 werd in Toledo een vredesverdrag gesloten tussen Navarra en Castilië. Een onderdeel van het verdrag was het huwelijk tussen prinses Blanca van Navarra, die op dat ogenblik twaalf jaar oud was, en de kroonprins van Castilië, de toekomstige Hendrik IV van Castilië. Navarra won op deze wijze de versterkingen, kastelen en landgoederen terug, die het tijdens de oorlog met Castilië had moeten afstaan.

Het afgesproken huwelijk vond plaats in 1440, toen prins Hendrik 15 jaar oud werd, maar werd ten slotte in 1453 door een pauselijk besluit ontbonden omdat nakomelingen uitbleven. Hendrik had om ontbinding van het huwelijk verzocht en er kwam een officieel onderzoek dat de maagdelijkheid van Blanca aantoonde.

Blanca keerde daarna terug naar Navarra. Na de dood van haar moeder eiste zij samen met haar broer, Karel van Viana (1421-1461), de rechten op de troon op. Hun vader, Johan II, weigerde hierop in te gaan, onterfde hen beiden in 1455 en koos voor hun jongere zus Eleonora, die hij gebruikte in zijn politieke machtsspel.

In 1461 stierf Karel van Viana. Johan II vroeg zijn oudste dochter om hem te vergezellen op zijn tocht naar Salvatierra. Hij wilde haar uithuwelijken aan Karel van Valois, de achttienjarige broer van koning Lodewijk XI van Frankrijk. Blanca weigerde en droeg de rechten op haar troon over aan haar ex-man Hendrik. Toen Johan daarachter kwam liet hij haar gevangenzetten. Blanca werd vervolgens door haar aanhang, bestaande uit edelen uit Navarra en een coalitie van anti-Aragonese edelen, uitgeroepen tot koningin. Op dat ogenblik was Blanca door gevangenschap echter geheel buitenspel gezet.

In 1464 stierf Blanca zonder dat haar rechten op de troon van Navarra waren erkend. Na de dood van haar vader Johan II verkreeg haar jongere zuster Eleonora de troon.