Blonde on Blonde (Bob Dylan)

Blonde on blonde
Album van Bob Dylan
Uitgebracht	16 mei 1966
Genre	Folkrock
Producent(en)	Bob Johnston
Chronologie
1965 Highway 61 Revisited   1966 Blonde on blonde   1967 John Wesley Harding
(en) Allmusic-pagina (en) MusicBrainz-pagina
Portaal    Muziek

Blonde on Blonde uit 1966 is het zevende muziekalbum van Bob Dylan en de eerste klassieke dubbelelpee in de geschiedenis van de popmuziek.^[1] Onder de veertien nummers bevinden zich enkele van Dylans bekendste: "Visions of Johanna", "Just Like a Woman" en "I Want You".

Bob Johnston was de producer en dertien van de veertien nummers werden opgenomen in Nashville, Tennessee. Het album verscheen op 16 mei 1966 en is wellicht niet eens het beste album van die dag, omdat op dezelfde dag ook Pet Sounds van The Beach Boys verscheen. Kenmerkend voor het album is, in Dylans eigen beroemd geworden omschrijving, "dat dunne, dat wilde kwikzilveren geluid", waar de artiest zo tevreden over was dat hij het in latere jaren herhaaldelijk opnieuw heeft proberen te bereiken.^[2] Blonde on Blonde wordt gerekend tot Dylans beste werk, sommigen beschouwen het als Dylans absolute meesterwerk: op de List of Rolling Stone's 500 Greatest Albums of All Times bezet Blonde on Blonde veelzeggend plaats nummer 9.

Blonde on Blonde steeg in de Verenigde Staten destijds tot nummer negen op de Billboard's Pop Albums chart; in Engeland kwam het album terecht op de derde plaats.

Blonde on Blonde is na Bringing It All Back Home en Highway 61 Revisited, allebei uit 1965, Dylans derde elektrische album, al klinkt het rustiger en gepolijster dan beide voorgangers. Jon Dolan van Rolling Stone omschrijft de muziek als een mengsel van rock-'n-roll, surrealistische ballades, Chicago blues en psychedelische country, en noemt verder nog de innovatieve songteksten en de epische lengte van veel nummers als wezenlijke elementen.^[3] De ervaren sessiemuzikanten uit Nashville hebben een essentieel aandeel in de sfeer van het album. De nummers overtreffen overwegend de 4 minuten speeltijd. De ballade Sad Eyed Lady Of The Lowlands duurt elfeneenhalve minuut en beslaat de hele vierde plaatkant. Kritiek is er geuit op de totale speelduur van het album, net iets te weinig om vier elpeekanten mee te vullen: het afsluitende lied duurt even lang als het afsluitende nummer van Dylans vorige album, dat de plaatkant met andere nummers deelt. Op grond van de niet erg genereuze speelduur van 72 minuten vermoedt Dylan-discograaf Clinton Heylin dat de opnamesessies nauwelijks onuitgebrachte nummers kunnen hebben opgeleverd, omdat vrijwel alles nodig was om een dubbelelpee te rechtvaardigen.^[4] Maar hij concludeert dat het resultaat "een van de weinige dubbelalbums uit de rock is die verschoond zijn van ondermaats opvulmateriaal", zij het met de kanttekening dat het lange slotnummer van ruim elf minuten niet genoeg is om in zijn eentje de hele kant vier te vullen.^[5]

1. ↑ Jon Dolan, "Inside Bob Dylan's 'Blonde on Blonde': Rock's First Great Double Album." Rolling Stone, 16 mei 2016, online. Gearchiveerd op 8 maart 2018.
2. ↑ "that thin, that wild mercury sound". Robert Shelton, No Direction Home: The Life and Music of Bob Dylan. New York: Ballantine Books,1986, p. 370. ISBN 0345347218
3. ↑ Dolan 2016, online.
4. ↑ Clinton Heylin, Bob Dylan: The Recording Sessions 1960-1994. New York: St. Martin's Press, 1995, p. 50. ISBN 0312134398
5. ↑ "one of rock's few double albums bereft of filler". Heylin 1995, p. 52.