Brandewijn is een sterk alcoholische drank uit Noordwest-Europa. De naam "brandewijn" is afkomstig van "gebrande wijn", dat in het Engels verbasterd is tot "brandy". Het wordt verkregen door destillatie van vloeistoffen waarin gisting is ontstaan, bijvoorbeeld wijn en moutwijn.
De oude Nederlandse brandewijn stookt men van moutwijn tot een percentage van 35% tot 40%. Geur en smaak ontstaan door bepaalde ingrediënten zoals perzikpitten mee te stoken. In wijnverbouwende landen zoals Frankrijk en Duitsland stookt men gegiste vruchten tot eau de vie respectievelijk Weinbrand. In de Scandinavische landen stookt men met graan waaruit aquavit ontstaat. In de Balkan stookt men slivovitsj van pruimen. In Frankrijk stookt men uit gegiste appels calvados. In Duitsland en Zwitserland stookt men met kersen Kirschwasser. In Frankrijk stookt men uit pitten, schillen en stelen die overblijven uit de productie van wijn de marc , bijvoorbeeld marc de Bourgogne uit Bourgognewijn. In Duitsland noemt men op deze wijze gestookte brandewijn Tresterbranntwein. In Frankrijk stookt men brandewijn of brandy van wijnen van hoge kwaliteit, waaruit cognac of armagnac ontstaat.[1]
Anno 2021 wordt de Nederlandse brandewijn niet meer uit wijn gedistilleerd, in tegenstelling tot de Engelse "brandy" en de Duitse "Weinbrand". De basis van deze moderne Nederlandse brandewijn is neutrale alcohol, waaraan naar eigen inzicht van de producent suiker en kruidenextracten toegevoegd worden. Het percentage alcohol is ten minste 35%. Het smaakkarakter wordt mede bepaald door een vleugje azijnzuur.[2] De oude Nederlandse brandewijn is gelijk te stellen aan de overige brandy's, de moderne Nederlandse brandewijn wijkt af door het gebruik van een andere basis.
- ↑ Grote Winkler Prins Encyclopedie in 25 delen, deel 5, p. 133 (Elsevier Amsterdam 1980)
- ↑ Genevergenootschap. Gearchiveerd op 23 april 2019.