De Business Identifier Code, ook wel Bank Identifier Code, afgekort BIC of BIC code, is een uniek betalingskenmerk van een bank. De code wordt gebruikt bij grensoverschrijdend betalingsverkeer, en is door de Internationale Organisatie voor Standaardisatie gespecificeerd in ISO 9632.[1]
Binnen de meeste landen van Europa is er begin 21ste eeuw overgestapt naar unieke bankrekeningnummers in het IBAN-formaat. Daardoor is het bij een bankoverschrijving naar ander IBAN-rekeningnummer naar binnen- of buitenland niet nodig om aan te geven naar welk land of naar welke bank het bedrag moet worden overgeschreven. Buiten de IBAN-zone zijn bankrekeningnummers echter niet noodzakelijk uniek. Bij een overschrijving naar een dergelijk land is het daardoor noodzakelijk om een identificatiecode mee te geven van de bank waar het geld naartoe moet. Deze identificatiecode is de BIC. De BIC bestaat uit acht tot elf tekens en is per bank verschillend. Een bank kan meerdere BIC-codes hebben, voor verschillende filialen.
Een andere, al wat oudere aanduiding voor hetzelfde begrip is SWIFT-adres. Deze naam verwijst naar de organisatie waar BIC's worden geregistreerd: SWIFT.