Op de Keltische Britse eilanden was Cailleach (IPA: /kalʲəx/, ook Cailleach Bheur genoemd) een godin van waarschijnlijk pre-Keltische oorsprong. Haar naam betekent 'gesluierde'. Ze zou het land hebben geschapen door stenen hier en daar neer te werpen en werd geassocieerd met de landbouw, maar ook met de bescherming van de flora en fauna tegen jagers. Ze werd uiteindelijk als kol of heks beschouwd. Veel hoge heuvels dragen dezelfde naam in Schotland.[1] In het hedendaagse Schots-Gaelisch betekent cailleach ‘oud vrouwtje’.