Codicil

Een codicil (ontleend aan het Frans, codicille) is een door een persoon zelf met de hand geschreven, gedagtekend en door de schrijver zelf ondertekend document waarin bepaalde wensen worden vastgelegd die werking krijgen na overlijden.^[1] In Nederland kan een codicil gebruikt worden voor bepaalde uiterste wilsbeschikkingen, waarin de opsteller (erflater) zonder tussenkomst van de notaris de vererving van bepaalde roerende zaken regelt, artikel 4:97 Burgerlijk Wetboek (erfrecht). Ook kan een codicil worden gebruikt voor het vastleggen van wensen rond de eigen uitvaart, of voor een regeling van auteursrechten en naburige rechten.^[2]

Omdat een codicil veranderbaar is zonder het inschakelen van een notaris en dus zonder verdere kosten, kan de inhoud eenvoudiger worden aangepast wanneer de omstandigheden wijzigen dan een testament. Dat is ook een nadeel, omdat het voor anderen eenvoudiger is de inhoud ongeoorloofd te wijzigen. Ook kan (zachte) dwang of bedreiging op een persoon worden uitgeoefend om een codicil op te maken of te wijzigen in het voordeel van de persoon die de dwang of dreiging uitoefent. Bij een notaris is dat over het algemeen niet mogelijk. Een codicil kan in bewaring worden gegeven bij een notaris, of er kan een kopie in een gesloten envelop aan enkele mensen in de naaste omgeving worden gegeven, zodat de inhoud niet eenvoudig door anderen dan erflater kan worden veranderd.

1. ↑ Codicil een persoonlijk testament. Erfwijzer. Gearchiveerd op 7 januari 2016. Geraadpleegd op 28 december 2015.
2. ↑ Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam :0