Computationele taalkunde

Computationele taalkunde is een specialisatie op het grensvlak van taalkunde en informatica/kunstmatige intelligentie waarin de computationele modellering van taalkundige verschijnselen centraal staat. Computationele taalkunde beperkt zich niet tot een specifiek domein binnen de taalkunde (syntaxis, semantiek, pragmatiek, fonetiek, fonologie, sociolinguïstiek). Het vakgebied is sterk interdisciplinair: onder meer taalkundigen, informatici, KI'ers, cognitief psychologen en logici houden zich hiermee bezig. Computationele taalkunde wordt soms wel computertaalkunde genoemd, maar die term is ambigu omdat hij ook de wetenschap van computertalen zou kunnen aanduiden. Computerlinguïstiek is wel een algemeen aanvaard synoniem. Vanuit de informatica/kunstmatige intelligentie is de term natuurlijke taalverwerking gebruikelijk, maar dit richt zich specifiek op de praktische kant van de verwerking door verschillende algoritmes^[1]. Voorbeelden van onderzoeksgebieden binnen de computationele taalkunde zijn:

• Het detecteren en corrigeren van spelfouten
• Automatische syntactische ontleding met parsers en taggers, inclusief het toekennen van semantische rollen tussen werkwoorden en zinsdelen
• Het bepalen van de betekenis van ambigue woorden uit hun context (woordbetekenisverheldering), en het bepalen van onderwerpen van (passages in) spraak en tekst
• Het uitspreken van tekst met spraaksynthese
• Het bepalen van de pragmatische bedoeling van een uiting in een dialoog
• Automatisch samenvatten
• Automatisch vertalen

1. ↑ (en) Luz, Saturnino (28 januari 2022). Computational Linguistics and Natural Language Processing. Routledge, New York, "24", p. 373-391 "A distinction is sometimes made between computational linguistics and natural language processing. The former is usually regarded as the study of linguistic ability as a computational process, and the latter as an “engineering” pursuit directed towards the application of algorithmic methods to practical problems ..."