Consignatie betekent gerechtelijke bewaargeving van gelden, in de consignatiekas. Deze kas bevat gelden, bijvoorbeeld uit erfenissen, faillissementen of schuldsanering, die in bewaring zijn gegeven aan het ministerie van Financiën.
In principe kan elke Nederlander geld in consignatie geven aan de Nederlandse Staat onder bepaalde voorwaarden. In de praktijk zijn het vooral advocaten en notarissen die gebruikmaken van de consignatiekas. Bijvoorbeeld als zij belast zijn met de afwikkeling van nalatenschappen. Hiermee kwijten zij zich van hun betalingsverplichting aan rechthebbenden.
De consignatiekas wordt bijvoorbeeld gebruikt als de rechthebbende bekend is maar het geld niet wil aannemen, of als de rechthebbende onbekend is maar zich later nog kan melden. De Staat houdt het geld in bewaring voor een periode van 20 jaar. Het gaat onder meer om de tegenwaarde van niet opgeëiste waardepapieren, geld uit onteigeningsprocedures, geld uit de afwikkeling van faillissementen en beheerde nalatenschappen en geld uit schuldsanering. Volgens de Wet op de consignatie van gelden heeft het ministerie van Financiën geen actieve rol in het achterhalen van rechthebbenden en bewijsstukken.