Dextromethorfan | ||||
---|---|---|---|---|
Chemische structuur | ||||
Farmaceutische gegevens | ||||
Beschikbaarheid (F) | 11% | |||
Metabolisatie | Hepatische (lever) enzymen: voornamelijk CYP2D6 naast CYP3A4 en CYP3A5 | |||
Halveringstijd (t1/2) | 1,4–3,9 uur | |||
Uitscheiding | Renaal | |||
Gebruik | ||||
Geneesmiddelengroep | Antitussiva | |||
Voorschrift/recept | Vrij van voorschrift | |||
Toediening | Oraal | |||
Databanken | ||||
CAS-nummer | 125-71-3 | |||
ATC-code | R05DA09 | |||
PubChem | 5360696 | |||
DrugBank | APRD00655 | |||
Chemische gegevens | ||||
Molecuulformule | C18H25NO | |||
IUPAC-naam | (+)-3-methoxy-13-methyl-5,6,7,8,9,10- hexahydro-9,10c-iminoethano-fenatreen | |||
Molmassa | 271,4 g/mol | |||
|
Dextromethorfan (DXM) is de actieve stof en is in Nederland zonder recept uitsluitend bij een apotheek[1] verkrijgbare hoestsiroop tegen prikkelhoest. Het is de rechtsdraaiende enantiomeer van levomethorfan. Vanaf circa 10 maal de aanbevolen dosering kunnen er dissociatieve effecten optreden, en de stof kent dan ook een geschiedenis van misbruik, voornamelijk door jongeren en mensen zoekend naar een legale manier om high te worden. De stof zit in bereidingen die bekend zijn onder de merknamen Bisoltussin (Boehringer Ingelheim), Dampo Bij Droge Hoest (Roche), Darolan Hoestprikkeldempend (Heca), Daromefan (Heca), Rami dextromethorfan (Pfizer)[2].
Dextromethorfan is werkzaam op de opiaatreceptoren in het centraal zenuwstelsel als agonist. In tegenstelling tot andere opiaten heeft de stof geen pijnstillende werking, noch is er acuut gevaar voor verslaving. Hierdoor heeft dextromethorfan grotendeels hoestdranken met codeïne vervangen. Langdurige recreatieve gebruikers van de stof kunnen echter een psychologische verslaving ontwikkelen.