Douglas DC-8 | ||||
---|---|---|---|---|
Fabrikant | Douglas Aircraft Company | |||
Lengte | 45,90 meter | |||
Spanwijdte | 43,40 meter | |||
Hoogte (vanaf de grond) | 12,90 meter | |||
Stoelen voor passagiers | 189 + 8 bemanning | |||
Leeggewicht | 56.610 kilogram | |||
Vleugeloppervlak | 266,45 m² | |||
Max. startgewicht | 142.880 kilogram | |||
Max. brandstof | 91.900 liter | |||
Motoren | Vier Pratt & Whitney JT3D-3 turbofans | |||
Max. stuwkracht per motor | 84 kN | |||
Kruissnelheid | 932 km/u | |||
Max. reikwijdte | 12.140 km | |||
Eerste vlucht | 30 mei 1958 | |||
Status | beperkt in gebruik | |||
Aantal gebouwd | 556 (1958–1972) | |||
|
De Douglas DC-8 is een verkeersvliegtuig van de Amerikaanse vliegtuigfabriek Douglas Aircraft Company. Het kan maximaal 189 passagiers vervoeren over een afstand van ruim 12.000 kilometer. Op 30 mei 1958 maakte een DC-8 de eerste vlucht. Er werden diverse versies gebouwd, met verschillende typen motoren. Het toestel verscheen later op de markt dan de Boeing 707 en had daardoor ook commercieel een achterstand. In 1972 werd de productie gestaakt.
Op 21 augustus 1961 doorbrak een Canadese Douglas DC-8 als eerste verkeersvliegtuig de geluidsbarrière.[1]