Duitse migratie naar de Verenigde Staten

De Duitse migratie naar de Verenigde Staten begon in de 17e eeuw, toen de eerste Europese nederzetting werd gesticht op het grondgebied van de latere Verenigde Staten. Daarbij moeten de aanduidingen "Duits", "Duitsers" en "Duitsland" in de context van de betreffende historische periode worden gezien. Er bestond tot aan de Duitse eenwording van 1871 geen Duitse (eenheids)staat met Duitse staatsburgers, die eenzelfde taal spraken. De meeste uit de vele Duitse staten afkomstige emigranten identificeerden zich in de 17e en 18e eeuw primair als behorend tot dissidente religieuze gemeenschappen. Bij de kolonisatie van het Noord-Amerikaanse vasteland waren van meet af aan zulke 'Duitsers' in de brede zin van het begrip betrokken.

Tot in de 20e eeuw waren zij in aantallen sterker vertegenwoordigd dan Joodse, Britse, Ierse en Italiaanse bevolkingsgroepen. Het grootste deel van de Duitse immigranten uit de Duitse staten, met name Pruisen, Zwitserland en uit Oostenrijk arriveerde in de jaren tussen 1848, het jaar van de Maartrevolutie in de Duitstalige landen, en het eind van de Eerste Wereldoorlog in 1918. In 1882 bereikte de immigratie een absoluut hoogtepunt, toen 250.000 Duitsers naar Amerika emigreerden.

Duitse immigranten hebben het maatschappelijke, geestelijke en culturele leven in de Verenigde Staten mede vorm gegeven, vooral op het gebied van pers en religie. Tot in de 20e eeuw waren de Duitse kolonisten een van de best georganiseerde en hoogst in aanzien staande bevolkingsgroepen waaruit leden met groot economisch en maatschappelijk succes voortkwamen. Zie daarvoor Duitse Amerikanen. Echter, in de loop van de 20e eeuw ging hun eigen culturele identiteit bijna geheel verloren. Debet aan deze plotseling assimilatie was de deelname van de Verenigde Staten aan de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Afgezien van enkele minderheden zoals de Duitse Texanen en de Amish, die delen van hun cultuur tot op heden hebben weten te bewaren, houden de meeste Duitse Amerikanen alleen nog de folkloristische elementen van hun cultureel erfgoed in ere. Toch heeft de noodzaak om te assimileren de Duits-Amerikaanse migratie nooit belemmerd, en ook nu leeft zij nog voort in de vorm van arbeidsmigratie van academici.